يَعْتَذِرُونَ إِلَيْكُمْ إِذَا رَجَعْتُمْ إِلَيْهِمْ قُلْ لَا تَعْتَذِرُوا لَنْ نُؤْمِنَ لَكُمْ قَدْ نَبَّأَنَا اللَّهُ مِنْ أَخْبَارِكُمْ وَسَيَرَى اللَّهُ عَمَلَكُمْ وَرَسُولُهُ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (94 ) سَيَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ إِذَا انْقَلَبْتُمْ إِلَيْهِمْ لِتُعْرِضُوا عَنْهُمْ فَأَعْرِضُوا عَنْهُمْ إِنَّهُمْ رِجْسٌ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ جَزَاءً بِمَا كَانُوا يَكْسِبُونَ (95 ) يَحْلِفُونَ لَكُمْ لِتَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنْ تَرْضَوْا عَنْهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ لَا يَرْضَى عَنِ الْقَوْمِ الْفَاسِقِينَ (96 )
پيامبر همراه با ياران خود به جنگ تبوك رفت و پس از مدّتى از جنگ بازگشت، منافقانى كه در مدينه مانده بودند به فكر اين افتادند كه نزد پيامبر بروند و عذرخواهى كنند، اين عذرخواهى آنان واقعى نبود، آنان واقعاً از كار خود پشيمان نبودند، بلكه مى خواستند جايگاه خود را نزد مردم، اصلاح كنند.
اكنون تو با پيامبر خود درباره منافقان سخن مى گويى:
اى محمّد ! وقتى از جنگ تبوك برگردى، منافقان نزد تو مى آيند و عذرخواهى مى كنند، به آنان چنين بگو: "عذرخواهى نكنيد كه هرگز حرف هاى شما را باور نمى كنم، خدا ما را از نيّت هاى شما باخبر كرد، به زودى من به فرمان خدا، كارهاى شما را براى همه آشكار مى كنم، مرگ در انتظار شماست، شما به سوى خدايى كه پنهان و آشكار را مى داند بازمى گرديد و به آنچه انجام داده ايد، آگاه مى شويد و شما را به سزاى اعمالتان مى رساند".
اى محمّد ! آنان نزد تو مى آيند و سوگند ياد مى كنند تا تو عذر و بهانه آنان را بپذيرى و از آنان راضى شوى، اگر بر فرض، تو و يارانت هم از آنان راضى شويد، من هرگز از آن مردم تبهكار راضى و خشنود نمى شوم !

* * *