وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّة مَعْدُودَة لَيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلَا يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (8 )
پيامبر براى كافران قرآن خواند و آنان را از عذاب روز قيامت ترساند، آنان به پيامبر گفتند كه اين قرآن، جادوست، تو اين سخن را مى شنوى، امّا قانون تو اين است كه به كافران مهلت مى دهى.
اگر عذاب آنان را تا زمان مشخّصى عقب بيندازى، آنان مى گويند: "چه چيزى جلوى عذاب ما را گرفته است". اين سخن آنان است، گويى كه مشتاق عذاب تو هستند.
آن ها نمى دانند كه وقتى روز عذاب فرا برسد، هيچ كس نمى تواند آن عذاب را از آنان دور كند. آنان فرا رسيدن روز عذاب را مسخره مى كنند و سرانجام به آن گرفتار خواهند شد و راهى براى فرار نخواهند داشت.

* * *

قرآن تو براى همه زمان ها مى باشد، اين آيه درباره كافرانى كه پيامبر را جادوگر خواندند، نازل شده است، امّا معنا و مفهوم آن براى امروز هم هست.
مهدى(عليه السلام)حجّت توست و اكنون در پس پرده غيبت است، دشمنان تو روى زمين فساد و تباهى مى كنند، آنان به بندگان مؤمن تو ظلم و ستم مى نمايند، تو به آنان تا زمان ظهور مهدى(عليه السلام)مهلت مى دهى، آنان به مؤمنان مى گويند: مگر شما نمى گوييد مهدى(عليه السلام)ظهور مى كند و شما را از دست ما نجات مى دهد؟ پس چرا او نمى آيد؟
مؤمنان به وعده تو باور دارند، مى دانند كه وعده تو هيچ گاه دروغ نيست، آنان براى ظهور مهدى(عليه السلام)دعا مى كنند و سرانجام تو به وعده ات وفا مى كنى، در روز ظهور، دشمنان تو به دست مهدى(عليه السلام)و ياران او كه سيصد و سيزده نفرند، نابود مى شوند.[125]

* * *