ذَلِكَ فَضْلُ اللَّهِ يُؤْتِيهِ مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ (4 ) مَثَلُ الَّذِينَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ يَحْمِلُوهَا كَمَثَلِ الْحِمَارِ يَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآَيَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا يَهْدِي الْقَوْمَ الظَّالِمِينَ (5 )
يهوديان قبلاً در شام و فلسطين زندگى مى كردند، آن ها در تورات خود خوانده بودند كه آخرين پيامبر تو در سرزمين حجاز ظهور خواهد كرد. براى همين به مدينه مهاجرت كردند. آن ها مى خواستند اوّلين كسانى باشند كه به پيامبر موعود ايمان مى آورند.
تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را در مكّه به پيامبرى مبعوث كردى، او بعد از مدّتى، به مدينه هجرت كرد; امّا يهوديان به او ايمان نياوردند.
مردم مدينه كه مسلمان شده بودند، انتظار داشتند يهوديان به محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان بياورند، آن ها نمى دانستند كه چرا يهوديان سخنان خود را فراموش كرده اند. يهوديان به محمّد(صلى الله عليه وآله)حسد مىورزيدند و دوست داشتند كه آخرين پيامبر از بنى اسرائيل باشد. آنان به مردم گفتند: "محمّد دروغ مى گويد و او پيامبر نيست".
مگر اين يهوديان چه كاره اند كه مى خواهند پيامبر تو را آنان انتخاب كنند؟
اين كه يك نفر پيامبر مى شود، فضل و بخشش توست. اختيار با توست، تو هر كس را كه شايسته بدانى به مقام پيامبرى برمى گزينى، فضل و بخشش تو بر بندگانت بى پايان است.
اين يهوديان به تورات آگاهى پيدا كردند، امّا بر خلاف آن عمل كردند، آنان مانند الاغى هستند كه بارى از كتاب ها بر پشت دارند و از آن كتاب ها هيچ نمى فهمند، مَثَل اين يهوديان بسيار بدتر است، آنان قرآن را تكذيب كردند و محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغگو خواندند. تو هم آنان را به حال خود رها كردى تا در سركشى خود، سرگشته و حيران بمانند.

* * *

كسانى كه تورات را مى خوانند و به آن عمل نمى كنند، همانند الاغى هستند كه بار كتاب بر پشت دارد.
آيا اين مثال فقط براى دانشمندان يهود است؟
هرگز.
اين مثال همه دانشمندان بى تقوا مى باشد كه حقيقت را مى دانند و آن را پنهان مى كنند.
تو با اين سخن خود، همه را از خطر علماى بى تقوا برحذر مى دارى. خطر هيچ چيز براى دين تو بدتر از علماى اين چنينى نيست، علمايى كه دين را وسيله رسيدن به ثروت و قدرت مى بينند و با دين تو بازى مى كنند.
من دانستم كه علماى يهود با آن كه مى دانستند محمّد(صلى الله عليه وآله)پيامبر توست، اين حقيقت را انكار كردند و سبب گمراهى مردم شدند.
من امروز در انتظار آمدن مهدى(عليه السلام) هستم، شبانه روز براى آمدنش دعا مى كنم، بايد خود را آماده ظهور كنم، روزى كه علماى بى تقوا در مقابل امام زمان مى ايستند، وقتى ببينند كه قدرت و منافع آنان با آمدن مهدى(عليه السلام) در خطر است، پرچم مخالفت بلند مى كنند و مردم را گمراه مى كنند.

* * *

وقتى مهدى(عليه السلام) ظهور كند هفتاد نفر به دشمنى با او برمى خيزند و سخنان دروغ به خدا و پيامبر نسبت مى دهند !
فقط علماى بى تقوا هستند كه حديث دروغ مى سازند.
آنان علمايى هستند كه با استفاده از دين به جنگ مهدى(عليه السلام)مى روند و مى خواهند اين گونه نور خدا را خاموش كنند، آنان با مهدى(عليه السلام) درگير مى شوند و به روى مهدى(عليه السلام) و يارانش سلاح مى كشند.[1]
گروه ديگرى پيدا مى شوند كه قرآن را براى مردم مى خوانند و آيات آن را به گونه اى تفسير مى كنند تا مردم به جنگ مهدى(عليه السلام)بروند.[2]
آنان علماى بى تقوايى هستند و براى تشويق مردم به جنگ با مهدى(عليه السلام)، آيه قرآن مى خوانند ! آنان با تحريفِ معناى آيات قرآن، مى خواهند ثابت كنند كه مهدى(عليه السلام) دروغ مى گويد !
وقتى مهدى(عليه السلام) نزديك كوفه مى رسد، بيش از ده هزار فقيه راه را بر او مى بندند و مى گويند: "ما به تو نيازى نداريم ! بايد از همان راهى كه آمده اى، برگردى !".[3]
اين ها، سخنانى بود كه از اهل بيت(عليهم السلام) به ما رسيده است. به راستى هدف آنان از بيان اين سخنان چه بوده است؟
بارخدايا ! از تو مى خواهم به من توفيق دهى تا بتوانم راه درست را تشخيص دهم، پيرو علمايى باشم كه خود را خاك پاى مهدى(عليه السلام)مى دانند، به من شناختى بده تا بتوانم از فقيهانى كه به نام تو و به نام قرآنِ تو با مهدى(عليه السلام) سر جنگ دارند، دورى كنم. كمكم كن تا فريب آنان را نخورم، به راستى كه در روزگار ظهور امتحان سختى را در پيش دارم.

* * *