وَلَا يَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَيْدِيهِمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بِالظَّالِمِينَ (7 ) قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِي تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلَاقِيكُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَيْبِ وَالشَّهَادَةِ فَيُنَبِّئُكُمْ بِمَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (8 )
اين يهوديان هرگز آرزوى مرگ نمى كنند، زيرا گناهان زيادى انجام داده اند، پرونده اعمال آنان، پر از گناه است، خودشان هم مى دانند كه پس از مرگ، عذاب سختى در انتظارشان است. تو ستمكاران را به خوبى مى شناسى و از همه كارهاى آنان باخبرى، تو چند روزى به آنان مهلت مى دهى، امّا سرانجام اين مهلت به پايان مى رسد و آن وقت است كه عذاب سختى آنان را فرا مى گيرد.
اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به آنان چنين بگويد: "اين مرگى كه از آن فرار مى كنيد، به سراغ شما مى آيد و شما به پيشگاه خدايى مى رويد كه از هر امر پنهان و آشكارى باخبر است و او شما را از كارهايتان باخبر مى كند و شما را كيفر مى كند".
آرى، هر كس كه شيفته زندگى دنيا شود، از مرگ مى هراسد، ولى اين ترس و وحشت، مشكلى را حل نمى كند، سرانجام مرگ به سراغ او مى آيد و بين او و دنيا، فاصله مى اندازد.
تنها راه پايان دادن به اين وحشت، اين است كه انسان، دين حقّ را بپذيرد و از گناهانش توبه كند و براى سفر آخرت، توشه اى برگيرد.
كسى كه دلش با ايمان به تو نورانى شد، مى داند كه مرغ باغِ ملكوت است و از اين دنياى خاكى نيست. آيا چنين كسى از مرگ مى هراسد؟
او دنيا را زندان خود مى يابد و در انتظار است كه از اين دنيا آزاد شود، هيچ چيز براى يك مرغ در قفس، همانند آزادى از قفس، دلنشين نيست. كسى كه دلش را از محبّت به دنيا خالى كرد، مرگ را زيبا مى بيند.

* * *