يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا قُوا أَنْفُسَكُمْ وَأَهْلِيكُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَيْهَا مَلَائِكَةٌ غِلَاظٌ شِدَادٌ لَا يَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَيَفْعَلُونَ مَا يُؤْمَرُونَ (6 ) يَا أَيُّهَا الَّذِينَ كَفَرُوا لَا تَعْتَذِرُوا الْيَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ (7 )
سخن درباره زنان پيامبر بود، اكنون از مؤمنان مى خواهى خود و خانواده خود را از آتش جهنّم حفظ كنند، همان آتشى كه هيزم آن، آدم ها و سنگ ها هستند، آتشى كه تو فرشتگان سخت گير و وظيفه شناس را بر آن نگهبان قرار داده اى و آن فرشتگان هرگز از فرمان تو سرپيچى نمى كنند و هر چه تو فرمان بدهى، اجرا مى كنند. هيچ كس نمى تواند از آن آتش فرار كند.
در روز قيامت، كافرانى كه در جهنّم گرفتار مى شوند از مأموران جهنّم مى خواهند كه آنان را عذاب نكنند و عذر و بهانه مى آورند كه شيطان آنان را فريب داده است و خودشان گناهى نداشتند. مأموران جهنّم به آنان مى گويند: "هيچ عذر و بهانه اى نياوريد، شما در برابر اعمالى كه انجام داده ايد، كيفر مى شويد".
آرى، تو هر انسانى را با اختيار آفريدى، شيطان فقط مى تواند انسان را وسوسه كند، امّا اين خود انسان است كه راه خود را انتخاب مى كند، شيطان وسوسه مى كند، ولى تو پيامبران را فرستادى تا كافران را به سوى حقّ دعوت كنند، آنان حقّ را شناختند و آن را انكار كردند. آتش جهنّم، نتيجه انتخاب خود آنان است. در آن روز، هيچ عذر و بهانه اى پذيرفته نمى شود.

* * *