إِنَّ هَؤُلَاءِ يُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَيَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ يَوْمًا ثَقِيلًا (27 ) نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِيلًا (28 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) مردم را به سوى هدايت و رستگارى فرا مى خواند، گروهى با او دشمنى مى كنند و راه كفر و نفاق را مى پيمايند، درست است كه او شش سال است به مدينه هجرت كرده است، امّا هنوز كافران و بُت پرستان در مكّه هستند، در خود مدينه هم، منافقان زيادى نفوذ كرده اند، منافقان به ظاهر مسلمان هستند و به مسجد مى آيند و با مسلمانان نماز مى خوانند، امّا دل هاى آنان از نور ايمان، خالى است، آنان در دل هاى خود، كينه و دشمنى اسلام و پيامبر را دارند.
ريشه كفر و نفاق، يك چيز است: "محبّت به دنيا".
آنان شيفته دنياى زودگذر هستند و از ياد روز قيامت غافل هستند، همان قيامتى كه روز بسيار سختى براى آنان خواهد بود.
تو آنان را آفريدى و آفرينش آنان را استوار كردى، همه نيروهاى آنان از توست، هر وقت كه اراده كنى مى توانى آنان را نابود سازى و گروه ديگرى را جايگزين آنان سازى.

* * *