فَذَرْهُمْ يَخُوضُوا وَيَلْعَبُوا حَتَّى يُلَاقُوا يَوْمَهُمُ الَّذِي يُوعَدُونَ (42 ) يَوْمَ يَخْرُجُونَ مِنَ الاَْجْدَاثِ سِرَاعًا كَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُب يُوفِضُونَ (43 ) خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِكَ الْيَوْمُ الَّذِي كَانُوا يُوعَدُونَ (44 )
كافران به آيين خود، دل خوش كرده بودند، شيطان آيين آنان را برايشان زيبا جلوه داده بود، اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا آنان را به حال خود رها كند تا سرگرم زندگى دنيا و لذّت ها و شهوت هاى خود شوند. تو به آنان فرصت مى دهى تا آن روزى كه به آنان وعده داده شده است فرا رسد.
وقتى قيامت برپا شود، كافران شتابان سر از قبر برمى آورند، گويا كه به سوى بُت هاى خود مى دوند. در اين دنيا، وقتى مثلاً روز عيدى فرا مى رسد، همه شتابان به سوى بُت هاى خود مى روند تا در آنجا جشن برگزار كنند، وقتى زمان برپايى قيامت فرا رسد، تو به اسرافيل فرمان مى دهى تا در صور خود بدمد، اينجاست كه همه مردگان زنده مى شوند، هيچ كس نمى تواند به اين ندا جواب ندهد، همه زنده مى شوند و شتابان به پيشگاه تو حاضر مى شوند تا به حساب آنان رسيدگى كنى.
كافران در آن روز چگونه خواهند بود؟
آنان با چشمانى خيره و ترسان در پيشگاه تو مى ايستند و سر تا پاى آنان را ذلّت و خوارى فرا مى گيرد، آن روز تو فرمان مى دهى تا فرشتگان غُل و زنجيرهاى آهنين بر گردن آن ها بيندازند و آنان را با صورت بر روى زمين بكشند و به سوى جهنّم ببرند.[69]
آتش جهنّم زبانه مى كشد، كافران صداى جهنّم را مى شنوند، ترس و وحشت، تمام وجود آنان را فرا مى گيرد، اين همان روزى است كه پيامبران وعده فرا رسيدن آن را به كافران مى دادند. قيامت وعده توست و سرانجام فرا مى رسد.[70]