وَإِنَّهُ لَتَذْكِرَةٌ لِلْمُتَّقِينَ (48 ) وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْكُمْ مُكَذِّبِينَ (49 ) وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْكَافِرِينَ (50 )وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْيَقِينِ (51 ) فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّكَ الْعَظِيمِ (52 )
اين قرآن، مايه پندِ پرهيزكاران است، آنان به قرآن عمل مى كنند و از گناهان دورى مى كنند و عمل نيك انجام مى دهند و به رستگارى مى رسند، گروهى هم قرآن را مى شنوند و پيام آن را درك مى كنند، امّا آن را تكذيب مى كنند.
مهم اين است كه راه حقّ براى آنان آشكار مى شود و خودشان راه كفر را برمى گزينند، تو همه كافران را مى شناسى به آنان مهلت مى دهى و در عذابشان شتاب نمى كنى. روز قيامت كه فرا رسد، قرآن، مايه حسرت آنان خواهد شد.
كافران در آن روز مى فهمند كه چه نعمت بزرگى را از دست داده اند، قرآن راه سعادت را به آنان نشان داد ولى آنان قرآن را دروغ پنداشتند و از سعادت محروم شدند، آن روز است كه حسرت، تمام وجود آنان را فرا مى گيرد.
به درستى كه اين قرآن، حقّ و حقيقت است و در آن هيچ شكّى نيست.
آرى، روز قيامت، كافران به جهنّم گرفتار مى شوند، اين وعده توست، تو به وعده ات وفا مى كنى.
اكنون از همه مى خواهى تو را "تسبيح" گويند كه تو خداى بزرگ و بى همتا هستى و از همه عيب ها و نقص ها به دور مى باشى.
سبحانَ الله !
تو هرگز به بندگان خود ظلم نمى كنى. تو به چيزى نياز ندارى، اگر بندگانت را به عبادت خود فرا مى خوانى، نيازى به عبادت آنان ندارى، تو مى خواهى بندگانت به رشد و كمال و سعادت برسند.[54]