فَذَرْنِي وَمَنْ يُكَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِيثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لَا يَعْلَمُونَ (44 ) وَأُمْلِي لَهُمْ إِنَّ كَيْدِي مَتِينٌ (45 )
سخن از بزرگان مكّه بود كه در اين دنيا حاضر نيستند نماز بخوانند و سجده كنند، تو به آنان مهلت مى دهى و در عذاب آنان شتاب نمى كنى، محمّد(صلى الله عليه وآله)براى آنان قرآن مى خواند و آنان سخن او را دروغ مى پنداشتند، اكنون از محمّد(صلى الله عليه وآله)مى خواهى تا آن كافران را به تو واگذارد تا آن ها را به تدريج و از جايى كه گمان ندارند، گرفتار سازى، تو به آنان مهلت مى دهى و در عذابشان شتاب نمى كنى، به راستى كه مجازات تو براى آنان، بسيار شديد است.

* * *

تو كافران را به "استدراج" مبتلا مى كنى. "استدراج" يعنى كسى را آرام آرام در دام انداختن !
اگر كسى راه گمراهى را در پيش گيرد، تو مال و ثروت او را زياد مى كنى، در واقع او را به دام انداخته اى، او را به دنيا مشغول مى كنى و او آن چنان غرق دنيا مى شود كه ديگر توبه را فراموش مى كند.
كسى كه آيات تو را تكذيب كند، از راهى كه متوجّه نمى شود، آرام آرام به دامش مى اندازى و سرانجام زندگى اش را برمى چينى و به عذاب گرفتارش مى كنى. اين همان استدراج است.
اين قانون توست، تو گناهكارانى را كه ديگر اميدى به بازگشت آن ها نيست، مرحله به مرحله، از رحمت خود دور مى كنى و آنان تو را فراموش مى كنند و پس از آن به يك باره در عذاب گرفتار مى آيند.
آرى، اين طرح و نقشه تو براى آنان است، نقشه اى كه قوى و حساب شده است و كافران را به دام مى اندازد و به كيفر اعمالشان مى رساند.

* * *