قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِي وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ يَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلَّا خَسَارًا (21 ) وَمَكَرُوا مَكْرًا كُبَّارًا (22 )وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آَلِهَتَكُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا يَغُوثَ وَيَعُوقَ وَنَسْرًا (23 ) وَقَدْ أَضَلُّوا كَثِيرًا وَلَا تَزِدِ الظَّالِمِينَ إِلَّا ضَلَالًا (24 )
وقتى نوح(عليه السلام) از هدايت آن مردم نااميد شد، چنين گفت:
خدايا ! اين مردم به سخن من گوش نكردند، آنان از رهبرانى پيروى مى كنند كه مال و ثروت زيادى دارند و اين مال و ثروت چيزى جز زيان براى آن رهبران در پى نداشته است.
خدايا ! رهبران كافر دست به نيرنگى بس بزرگ زدند و مردم را به بُت پرستى فرا خواندند. اين رهبران به مردم گفتند: "از پرستش بُت هاى خود دست برنداريد، هرگز پنج بُت بزرگ خود را رها نكنيد. از پرستش وَدّ و سُواغ و يَغُوث و يَعُوق و نَسر دست نكشيد".
خدايا ! اين رهبران كافر گروه زيادى را به گمراهى كشاندند، آنان هم به خود و هم به ديگران ستم كردند و سرمايه وجودى خويش را تباه كردند، من از تو مى خواهم كه آنان را به حال خود رها كنى تا در گمراهى خود غوطهور شوند.

* * *

قوم نوح(عليه السلام)، پنج بُت بزرگ داشتند كه نام هاى آنان چنين بود:
1 - وَدّ كه به شكل مرد بود.
2 - سُواغ كه به شكل زن بود.
3 - يَغُوث كه به شكل شير جنگل بود.
4 - يَعُوق كه به شكل اسب بود.
5 - نَسر كه به شكل باز (پرنده شكارى) بود.
رهبران كافر مردم را به عبادت اين بُت ها تشويق مى كردند، منافع اين رهبران در بُت پرستى مردم بود و براى همين با فريبى بزرگ، بُت پرستى را براى اين مردم، حقّ جلوه مى دادند و مانع مى شدند مردم به نوح(عليه السلام) ايمان بياورند، البتّه خود مردم هم مقصّر بودند، زيرا اگر آنان از اين رهبران پيروى نمى كردند، آنان نمى توانستند اين گونه بُت پرستى را رواج دهند.

* * *