إِنَّهُمْ يَرَوْنَهُ بَعِيدًا (6 ) وَنَرَاهُ قَرِيبًا (7 ) يَوْمَ تَكُونُ السَّمَاءُ كَالْمُهْلِ (8 ) وَتَكُونُ الْجِبَالُ كَالْعِهْنِ (9 ) وَلَا يَسْأَلُ حَمِيمٌ حَمِيًما (10 ) يُبَصَّرُونَهُمْ يَوَدُّ الُْمجْرِمُ لَوْ يَفْتَدِي مِنْ عَذَابِ يَوْمِئِذ بِبَنِيهِ (11 ) وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِيهِ (12 ) وَفَصِيلَتِهِ الَّتِي تُؤْوِيهِ (13 ) وَمَنْ فِي الاَْرْضِ جَمِيعًا ثُمَّ يُنْجِيهِ (14 ) كَلَّا إِنَّهَا لَظَى (15 ) نَزَّاعَةً لِلشَّوَى (16 ) تَدْعُوا مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى (17 )وَجَمَعَ فَأَوْعَى (18 )
دشمنان محمّد(صلى الله عليه وآله) روز قيامت را دور مى ديدند، ولى تو آن را نزديك مى بينى !
روز قيامت چه روزى است؟
در آن روز، آسمان مانند فلز گداخته مى شود، كوه ها همانند پشم از هم جدا شده، خواهند شد، هيچ دوستى سراغ دوست خود را نمى گيرد. در روز قيامت هر كس، دوست خود را مى بيند، ولى همه آن چنان گرفتار كار خود مى باشند كه هيچ كس به فكر نجات دوستش نمى افتد.
وقتى فرشتگان مُجرمان را به سوى جهنّم مى برند آنان حاضرند كه فرزندان، همسر و برادرشان را فدا كنند تا خود از آتش نجات پيدا كنند، آنان حاضرند كه خاندانشان كه در دنيا از آن ها حمايت مى كردند را فدا كنند تا خود نجات پيدا كنند و نيز حاضرند تمام مردم روى زمين را فدا كنند تا از آتش سوزان جهنّم رهايى يابند، امّا در آن روز، هيچ راه نجاتى نيست، زيرا شعله هاى آتش جهنّم، زبانه مى كشد و گوشت و پوست را مى سوزاند.
آتش جهنّم هر كس را كه از حقّ روى گرداند و با حقّ دشمنى كرد، به سوى خود مى خواند، آتش جهنّم هر كس كه مال دنيا را جمع و ذخيره كرد و حقِ نيازمندان را نداد، به سوى خود فرا مى خواند.

* * *