بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَالْمُرْسَلَاتِ عُرْفًا (1 ) فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا (2 ) وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا (3 )فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا (4 )فَالْمُلْقِيَاتِ ذِكْرًا (5 ) عُذْرًا أَوْ نُذْرًا (6 ) إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ (7 ) فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ (8 ) وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ (9 )وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ (10 ) وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ (11 )
تو مى خواهى از روز قيامت سخن بگويى تا انسان ها به فكر آن روز باشند، قيامت، حقّ است، سخن تو نيز جز حقّ و راستى نيست، تو نياز به سوگند ندارى، امّا مى خواهى كافران را از خواب غفلت بيدار كنى. آنان راه كفر و انكار را مى پيمايند و به سخن محمّد(صلى الله عليه وآله)ايمان نمى آورند و او را دروغگو مى خوانند.
اكنون به فرشتگانى سوگند ياد مى كنى كه آنان براى اجراى دستور تو، پى در پى مى آيند و همچون تندباد حركت مى كنند، تو به فرشتگانى سوگند ياد مى كنى كه وحى تو را نيكو نشر مى دهند و بر قلب پيامبران نازل مى كنند و حقّ و باطل را جدا مى كنند و سخن تو را به پيامبران مى رسانند تا حجّت بر كافران تمام شود و مؤمنان از عذاب بهراسند و براى قيامت توشه اى برگيرند. تو پيامبران را مى فرستى تا كافران در روز قيامت نگويند: "كسى نبود ما را راهنمايى كند"، تو اين گونه حجّت را بر آنان تمام مى كنى.
تو به اين فرشتگان سوگند ياد مى كنى كه روز قيامت حقّ است و سرانجام فرا مى رسد. بهشت و جهنّم حقّ است و آنچه براى آن روز در قرآن گفته شده است، واقع خواهد شد.
روز قيامت، روزى است كه ستارگان تيره و تاريك مى شوند و آسمان از هم شكافته مى گردد، كوه ها متلاشى مى شوند و چون گَرد و غبار در هوا پراكنده مى شوند.

* * *