أَقِمِ الصَّلَاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلَى غَسَقِ اللَّيْلِ وَقُرْآَنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآَنَ الْفَجْرِ كَانَ مَشْهُودًا (78 )
اى محمّد ! نماز را وقتى كه خورشيد به وسط آسمان مى آيد تا تاريكى كامل شب بخوان، نماز صبح را هم بخوان، بدان كه نماز صبح همراه با حضور فرشتگان است.

* * *

در اين آيه به نمازهاى پنج گانه اشاره كرده اى، وقتى كه خورشيد به وسط آسمان مى رسد، وقت خواندن نماز ظهر و عصر فرا مى رسد، اين دو نماز را تا قبل از غروب آفتاب بايد خواند.
بعد از آن وقت نماز مغرب و عشاء فرا مى رسد، اين دو نماز بايد در شب خوانده شود، از وقت غروب آفتاب تا نيمه شب وقت خواندن اين دو نماز است.
هنگامى كه سپيده در افق مى دمد و شب به پايان مى رسد، وقت خواندن نماز صبح است. (در اين آيه از نماز صبح به "قرآن سپيده" تعبير كردى، منظور از آن، نماز صبح است زيرا در نماز، قرآن خوانده مى شود، در ركعت اوّل و دوم، سوره حمد و يك سوره ديگر قرآن خوانده مى شود).
نماز صبح از سپيده دم تا طلوع آفتاب وقت دارد، امّا بهتر است من وقتى نماز صبح را بخوانم كه سپيده صبح در افق مى دمد، در آن وقت فرشتگان شب به آسمان مى روند و فرشتگان روز به سوى زمين مى آيند، اگر من در آن وقت نماز صبح را بخوانم، هم فرشتگان شب و هم فرشتگان صبح مرا در حال عبادت مى بينند و اين فضيلت بزرگى است.[58]

* * *