وَتَرَى الشَّمْسَ إِذَا طَلَعَتْ تَزَاوَرُ عَنْ كَهْفِهِمْ ذَاتَ الَْيمِينِ وَإِذَا غَرَبَتْ تَقْرِضُهُمْ ذَاتَ الشِّمَالِ وَهُمْ فِي فَجْوَة مِنْهُ ذَلِكَ مِنْ آَيَاتِ اللَّهِ مَنْ يَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَنْ يُضْلِلْ فَلَنْ تَجِدَ لَهُ وَلِيًّا مُرْشِدًا (17 )
دهانه غار رو به جنوب بود، خورشيد به هنگام طلوع، از سمتِ راست و در هنگام غروب از سمتِ چپ بر آنان مى تابيد، اين گونه شعاع آفتاب غيرمستقيم بر بدن آنان مى تابيد و مانع پوسيدگى بدن هايشان مى شد.
دهانه غار تنگ بود، امّا قسمت داخلى آن وسعت بيشترى داشت، آن ها در قسمت داخلى غار خوابيده بودند، ماجراى آنان يكى از نشانه هاى قدرت تو مى باشد، تو اين گونه آنان را از دست ستمگران نجات دادى و در روز قيامت هم آنان را به بهشت راهنمايى مى كنى و آنان را در بهشت مهمان مى كنى، امّا ستمكاران در آن روز كسى را نخواهند داشت تا به سوى رحمت تو راهنمايى شان كند، جايگاه آنان، جهنّم خواهد بود.[76]

* * *