فَأْتِيَاهُ فَقُولَا إِنَّا رَسُولَا رَبِّكَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ وَلَا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاكَ بِآَيَة مِنْ رَبِّكَ وَالسَّلَامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى (47 ) إِنَّا قَدْ أُوحِيَ إِلَيْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّى (48 ) قَالَ فَمَنْ رَبُّكُمَا يَا مُوسَى (49 ) قَالَ رَبُّنَا الَّذِي أَعْطَى كُلَّ شَيْء خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى (50 ) قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الاُْولَى (51 ) قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّي فِي كِتَاب لَا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنْسَى (52 ) الَّذِي جَعَلَ لَكُمُ الاَْرْضَ مَهْدًا وَسَلَكَ لَكُمْ فِيهَا سُبُلًا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَات شَتَّى (53 )كُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَكُمْ إِنَّ فِي ذَلِكَ لاََيَات لاُِولِي النُّهَى (54 ) مِنْهَا خَلَقْنَاكُمْ وَفِيهَا نُعِيدُكُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُكُمْ تَارَةً أُخْرَى (55 )
موسى و هارون(عليهما السلام) به سوى كاخ فرعون حركت كردند، امّا همه درهاى كاخ بسته بود، مأموران زيادى آنجا ايستاده بودند، فرعون ادّعاى خدايى مى كرد، هر كس نمى توانست به ديدار اين خدا برود.
موسى و هارون(عليهما السلام) مدّتى نزديك درِ كاخ ايستادند، كسى به آن ها اجازه ديدار فرعون را نمى داد، اينجا بود كه موسى(عليه السلام)عصاى خود را به درِ كاخ زد، درهاى كاخ باز شد، موسى و هارون(عليهما السلام) وارد كاخ شدند و به سوى فرعون رفتند، هيچ كدام از مأموران نتوانستند مانع شوند، آن ها سرجاى خود بى حركت ايستاده بودند، آرى، تو اين گونه موسى(عليه السلام) را يارى كردى.[127]
ناگهان فرعون چشم باز كرد، موسى و هارون(عليهما السلام) را مقابل خود ديد، تعجّب كرد، آن ها از كجا آمده بودند؟
در اين هنگام موسى(عليه السلام) به او گفت:
ــ اى فرعون ! ما فرستاده خداى تو هستيم، بنى اسرائيل را همراه ما روانه كن تا آنان را به فلسطين بازگردانيم، دست از شكنجه آنان بردار ! ما با معجزه اى از طرف خدا آمده ايم. بر هر كس كه از راه هدايت پيروى كند، درود و سلام باد، خدا به ما وحى كرده است كه عذاب او براى كسى است كه حقيقت را انكار كند.
ــ اى موسى ! بگو بدانم خداى شما كيست؟ مگر غير از من خداىِ ديگرى وجود دارد؟
ــ خداى ما آن كسى است كه آفرينشِ هر چيز را به او ارزانى داشته است و راه كمال را به او آموخته است. او انسان را آفريد و هدايتش كرد و جهان را آفريده است، تو كه ادّعاى خدايى مى كنى چه چيزى را آفريده اى؟
ــ تو مى گويى اگر كسى به خدايت ايمان نياورد، عذاب خواهد شد. حالِ نسل هاى گذشته كه خداى تو را نمى شناختند، چيست؟ آيا آن ها عذاب مى شوند؟
ــ دانش آن ها نزد خداى من است و در كتابى ثبت شده است، حساب و كتاب آنان با خداست. خدا آن ها را به سزاى اعمالشان مى رساند، نگاهدارنده اين حساب خدايى است كه نه در كار او اشتباه وجود دارد و نه فراموشى !
ــ خداى شما چه كارى انجام داده است؟
ــ او زمين را محلّ آسايش قرار داد، در آن راه هايى پديد آورد، از آسمان باران نازل كرد و گياهان گوناگون برآورد تا ما از آن تناول كنيم و چهارپايان خود را به چراگاه ها ببريم. در همه اين ها نشانه هاى روشنى براى خردمندان است. او ما را از زمين آفريد و ما مى ميريم و به زمين برمى گرديم و روز قيامت دوباره از آن بيرون مى آييم.
ــ اگر راست مى گويى، معجزه خود را نشان بده !
در اين هنگام، موسى(عليه السلام) عصاى خود را بر زمين انداخت، به قدرت تو، آن عصا تبديل به اژدهايى وحشتناك شد، اژدهايى بزرگ كه مى رفت تخت فرعون را ببلعد. فرعون تا اين منظره را ديد، فرياد زد كه موسى(عليه السلام) اين اژدها را بگير. موسى(عليه السلام)دست دراز كرد و آن اژدها تبديل به عصا شد.
همچنين موسى(عليه السلام) دست خود را به گريبان برد و سپس بيرون آورد، همه ديدند كه دست او نورانى و درخشنده شد، طورى كه نور و روشنايى آن بر آفتاب برترى داشت.

* * *