وَلَوْ أَنَّا أَهْلَكْنَاهُمْ بِعَذَاب مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلَا أَرْسَلْتَ إِلَيْنَا رَسُولًا فَنَتَّبِعَ آَيَاتِكَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى (134 )قُلْ كُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِيِّ وَمَنِ اهْتَدَى (135 )
بُت پرستان بُت ها را شريك تو مى دانستند و در مقابل آنان سجده مى كردند، محمّد(صلى الله عليه وآله) با آنان درباره عذاب تو سخن گفت، آنان مى گفتند: "اى محمّد ! آن عذابى كه مى گويى، چرا نمى آيد؟".
اين قانون توست: تو انسان را آفريدى و به او اختيار دادى، تو راه حقّ و باطل را به او نشان مى دهى، او بايد خودش راهش را انتخاب كند. تو هرگز قبل از واضح شدن حقّ از باطل، كسى را عذاب نمى كنى، تو پيامبران را فرستادى و آنان حقّ را براى مردم بيان كردند.
عدّه اى ايمان آوردند و عدّه اى هم كافر شدند، تو باز به كافران مهلت دادى و زمانى كه مهلت آنان به پايان رسيد، عذاب را بر آنان نازل كردى.
آرى، اگر تو اين بُت پرستان را قبل از اين كه قرآن نازل شد، عذاب مى كردى، در روز قيامت مى گفتند: "خدايا ! چرا قبل از آن كه به عذاب گرفتار شويم، پيامبرى براى ما نفرستادى تا سخن تو را براى ما بخواند و ما از آن پيروى كنيم؟".
آرى، كافران در انتظار عذاب بودند، شيطان، بُت پرستى را براى آنان زيبا جلوه داده بود، بزرگان آنان به مردم مى گفتند: "بُت پرستى، بهترين دين است". تو به محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين گفتى: "اى محمّد ! به آنان بگو: ما و شما منتظر هستيم، ما منتظر فرا رسيدن وعده هاى خدا هستيم، شما هم منتظر عذاب بمانيد، به زودى مى فهميد چه كسى به راه مستقيم رفته است، شما مى فهميد چه كسى هدايت شده است".[143]