وَلَقَدْ صَرَّفْنَا لِلنَّاسِ فِي هَذَا الْقُرْآَنِ مِنْ كُلِّ مَثَل فَأَبَى أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُورًا (89 )
تو در قرآن سخن هاى فراوان ذكر كردى تا حقيقت براى انسان ها آشكار شود.
تو قرآن را فرستادى شايد انسان ها هدايت شوند و دست از بُت پرستى بردارند !
تو از هر درى با آنان سخن گفتى، گاهى تشويقشان كردى، گاهى آن ها را ترساندى، گاهى دليل آوردى، گاهى از راه دل و نور فطرت با آنان سخن گفتى، امّا آنان حقيقت را انكار كردند.
چرا آنان كه حقّ را شناختند به آن ايمان نياورند؟
تو حقيقت را آشكار ساختى و به آنان فرصت انتخاب دادى !
تو هرگز كسى را مجبور به ايمان نمى كنى، مهم اين بود كه سخن تو را بشنوند و پيام تو را درك كنند، پس از آن تو آنان را به حال خود رها كردى تا در طغيان و سركشى خود سرگردان شوند، اين گونه بود كه سخن تو جز بر كفر و دشمنى آنان نيافزود.

* * *