ذَلِكَ جَزَاؤُهُمْ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِآَيَاتِنَا وَقَالُوا أَئِذَا كُنَّا عِظَامًا وَرُفَاتًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقًا جَدِيدًا (98 )أَوَلَمْ يَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِي خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضَ قَادِرٌ عَلَى أَنْ يَخْلُقَ مِثْلَهُمْ وَجَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لَا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُورًا (99 )
به راستى چرا كافران به چنين كيفرى مبتلا مى شوند، وقتى آنان مى شنيدند كه قرآن از روز قيامت سخن مى گويد، مى گفتند: "وقتى ما مى ميريم، استخوان هاى ما در قبر مى پوسد و تبديل به خاك مى شود و در همه جا پراكنده مى گردد، چگونه ممكن است ما بار ديگر زنده شويم؟".
آنان قدرت تو را نشناختند، كسى كه آسمان ها و زمين با اين عظمت را آفريده است مى تواند همانند روز اوّل، آنان را بيافريند، آفريدن دوباره آنان از خلقت اوّليّه آنان سخت تر نيست.[69]
آنان قرآن را انكار مى كنند، پيامبر را دروغگو مى خوانند، تو به آنان فرصت مى دهى، زمان مرگ آنان را قبلاً معيّن كرده اى و تا آن زمان آنان فرصت دارند، كاش آنان از اين فرصت براى توبه استفاده مى كردند و خود را از عذاب نجات مى دادند، امّا هرچه زمان بيشترى از عمر آنان مى گذرد، آنان ظلم بيشترى به خود و ديگران مى كنند، سرمايه هاى وجودى خويش را نابود مى كنند و جز راه كفر را نمى پيمايند.

* * *