قُلْ مَنْ كَانَ فِي الضَّلَالَةِ فَلْيَمْدُدْ لَهُ الرَّحْمَنُ مَدًّا حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَإِمَّا السَّاعَةَ فَسَيَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَكَانًا وَأَضْعَفُ جُنْدًا (75 ) وَيَزِيدُ اللَّهُ الَّذِينَ اهْتَدَوْا هُدًى وَالْبَاقِيَاتُ الصَّالِحَاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَوَابًا وَخَيْرٌ مَرَدًّا (76 )
ثروتى را كه تو به كافران مى دهى، نشانه اين نيست كه تو آنان را دوست دارى. اين دنيا، محلّ امتحان است.
تو به كسانى كه گمراه شده اند مهلت مى دهى تا معلوم شود آنان چگونه عمل مى كنند، وقتى آنان راه كفر را در پيش گرفتند، يا به عذاب دنيا گرفتار مى شوند يا به عذاب روز قيامت.
تو آنان را به حال خود رها مى كنى تا در طغيان و سركشى خود سرگردان شوند. در روز قيامت آنان مى فهمند كه چه كسى جايگاهش بدتر است و چه كسى سپاهش ناتوانتر است.
آنان خيال مى كنند كه بُت ها مى توانند آن ها را از گرفتارى و بلاها نجات بدهند، آن روز كه آتش جهنّم را به چشم مى بينند، بُت هاى خود را صدا مى زنند، امّا پاسخى نمى شنوند، در آن روز، آن ها نااميد مى شوند.
گروهى از بندگان تو در راه هدايت با ميل و رغبت گام برمى دارند، تو بر هدايت آنان مى افزايى و روز به روز، رتبه ايمان و يقين آنان بالاتر مى رود.
كافران به ثروت خود افتخار مى كنند، امّا مؤمنان كارهاى نيك انجام مى دهند، ثروت كافران به زودى از بين مى رود، امّا كارهاى نيك مؤمنان هرگز نابود نمى شود.
آرى، اين كارهاى نيك، "باقيات و صالحات" است و پاداشى بهتر و نتيجه اى ارزشمندتر به همراه دارد، تو در مقابل كارهاى نيك به مؤمنان بهشت جاودان را ارزانى مى دارى و آنان را از نعمت هاى زيباى آن بهره مند مى سازى.

* * *

در اين آيه، از كارهاى شايسته به عنوان "باقيات و صالحات" نام مى برى. "باقيات و صالحات" يعنى "اعمال نيك و ماندگار".
نماز، روزه و كارهاى خوبى كه انجام مى دهم، ثواب آن براى من باقى مى ماند و از بين نمى رود. در واقع، تمامى كارهاى خوب، "باقيات و صالحات" مى باشند.