وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالاَْرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (16 )
آسمان و زمين و آنچه بين آن هاست را بيهوده نيافريدى، آفرينش اين جهان از روى حكمت بوده است تا دليلى براى قدرت و عظمت تو باشد.
تو دوست دارى تا بندگانت به اين جهان نگاه كنند و در آن بينديشند تا به قدرت تو پى ببرند و به يكتايى تو ايمان آورند و شكرگزار نعمت هايى باشند كه تو به آنان عطا كرده اى.

* * *

من اينجا در كنجِ خانه نشسته ام، از عظمت جهان چه مى دانم؟ فكر مى كنم خواندن اين ماجرا به من كمك كند:
روز عيد فطر بود، همه نماز عيد مى خواندند، او هم مى خواست نماز عيد بخواند، امّا نمى دانست به كدامين سو نماز بخواند؟ قبله كجاست؟ كعبه كجاست؟
ياد سخن دوستش افتاد كه به او گفته بود: "آنجا كه رسيدى، كره زمين قبله توست، زمين را پيدا كن و به سمت آن نماز بخوان !".
او وضو گرفت و سپس از پنجره كوچكى به بيرون نگاه كرد، در جستجوى كره زمين بود. به راستى زمين كجاست؟
او زمين را سيّاره اى بسيار كوچك يافت كه در دل منظومه شمسى در حركت بود.
كهكشان راه شيرى را ديد، چشم او خيره ماند، او شكوه قدرت خدا را با تمام وجودش احساس كرد، قطرات اشك از چشمانش جارى شد. او در فضاى بى انتها شناور بود و جز به بزرگى خدا نمى انديشيد.
به سوى سجّاده اش رفت تا نماز بخواند، او نمى دانست كه در زمين، هزاران نفر از هموطنانش به او نگاه مى كنند و نماز او را مى بينند. نماز او در فضا، خاطره اى زيبا براى همه جوانان مالزى شد.
وقتى به زمين برگشت، چنين گفت: "هنگامى كه از فضا به زمين نگاه كردم، قلبم به تپش افتاد و مبهوت شدم، وقتى كوچكى زمين را از بالا به تماشا مى نشينى، عظمت پروردگارت را بيشتر درك مى كنى، در فضا بيشتر به معجزه پروردگار در خلقت موجودات پى مى برى".[6]
اين سخنان نهمين مسلمانى است كه به فضا سفر كرده است. دكتر "مظفّرشكوه" از كشور مالزى.

* * *

لحظه اى فكر مى كنم، كره زمين با همه آن عظمت هايى كه دارد; كوه ها، درياها، اقيانوس ها، در مقابل خورشيد ذرّه اى بيش نيست.
اكنون كه اين مطالب را دانستم، اين آيه را يك بار ديگر مى خوانم: "آسمان و زمين و آنچه بين آن هاست را بيهوده نيافريدم".
تو دوست دارى من به عظمت آسمان ها و زمين بينديشم، به فكر مى روم كه از كجا آمده ام و به كجا مى روم و براى چه به اينجا آمده ام. بى جهت نيست كه فكر كردن از هفتاد سال عبادت برتر است ! [7]
بارخدايا ! تو جهان هستى را بيهوده، خلق نكردى، تو از هر عيب و نقصى به دور هستى، از تو مى خواهم مرا از آتش جهنّم در امان بدارى.[8]