وَزَكَرِيَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لَا تَذَرْنِي فَرْدًا وَأَنْتَ خَيْرُ الْوَارِثِينَ (89 ) فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ يَحْيَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ كَانُوا يُسَارِعُونَ فِي الْخَيْرَاتِ وَيَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَكَانُوا لَنَا خَاشِعِينَ (90 )
در اينجا از زكريّا(عليه السلام) ياد مى كنى، او به سنّ پيرى رسيده بود و فرزندى نداشت، همسرش نازا بود. روزى او دست به دعا برداشت و گفت: "خدايا ! مرا بدون فرزند و بدون وارث نگذار ! به من فرزندى برومند عطا كن ! خدايا ! اين حاجت من است و به لطف تو اميد دارم، اگر دعايم را مستجاب نكنى، باكى ندارم، من خواسته ام را به تو وامى گذارم، تو بهترين وارث هستى ! همه مى ميرند و تو باقى مى مانى".
تو دعاى زكريّا(عليه السلام) را مستجاب كردى، تصميم گرفتى تا پسرى به نام يحيى(عليه السلام)را به او عنايت كنى، همسر زكريّا(عليه السلام) را از بيمارى نازايى شفا دادى، آرى، تو هرگز بندگان خود را نااميد نمى كنى.

* * *

پيامبرانى كه در اين سوره نام بردى، همواره براى انجام كارهاى نيك پيش قدم مى شدند و با اشتياق و بيم، تو را مى خواندند و هميشه در برابر تو فروتن و خاشع بودند.
در اينجا تو از ميان همه ويژگى هاى پيامبران، از اين سه ويژگى نام بردى. من هم بايد تلاش كنم در اين سه ويژگى از آنان پيروى كنم:
1 - بايد در كارهاى نيك پيش قدم شوم، وقتى مى بينم زمينه كار خوبى فراهم است، زودتر از ديگران آن را انجام دهم.
2 - اميد و بيم داشته باشم، هم به لطف تو اميدوار باشم و هم از گناهان خود بترسم، اميد و بيم، مانند دو بال براى پرواز است، من با اين دو بال مى توانم در آسمان كمال و سعادت، اوج بگيرم.
3 - بايد در مقابل تو فروتنى كنم، سر به روى خاك بنهم. بايد همين الآن برخيزم، به جايى بروم كه فقط زمين باشد و خاك ، آنگاه به سجده بروم، سجده اى بر روى خاك تا آنجا كه بازو و زانوى من هم خاكى شود.
وقتى خاك بر صورت و اعضاى بدن من مى نشيند و در آن حالت تو را صدا مى زنم، رحمت تو را به سوى خود جذب مى كنم. اين دستورى است كه امام صادق(عليه السلام) به من داده است.[33]
وقتى اين گونه به سجده مى روم به فكر مى افتم كه سرانجام يك روز مرگ من فرا مى رسد و بدن مرا ميان خاك قرار مى دهند، در سجده هستم و بوى خاك به مشامم مى رسد...
تا فرصت دارم در مقابل تو فروتنى مى كنم، به تو التماس مى كنم كه بر من رحم كنى. مى دانم كه به هر كس التماس بكنم، آبرويم مى رود، امّا وقتى به تو التماس مى كنم، آبرو پيدا مى كنم !

* * *