ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آَخَرِينَ (42 ) مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّة أَجَلَهَا وَمَا يَسْتَأْخِرُونَ (43 ) ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَى كُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا كَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِيثَ فَبُعْدًا لِقَوْم لَا يُؤْمِنُونَ (44 )
پس از نابودى آنان، اقوام ديگرى را پديد آوردى (قوم ثمود، قوم لوط و قوم مَديَن و ...).
تو براى هر قوم و ملّتى، دوره و زمان معيّنى را قرار دادى و راه ايمان و راه گمراهى را براى آنان بيان كردى و به آنان حقّ انتخاب دادى، تو هيچ كس را مجبور به ايمان نمى كنى، آنان در آن مهلتى كه به آنان داده اى، آزاد هستند، مى توانند راه خوب يا بد را انتخاب كنند، سرانجام زمان آن ها سپرى مى شود و وقتى زمان مرگ آنان فرا رسيد، حتّى يك ساعت هم نمى توانند مرگ خود را عقب يا جلو بيندازند. تو زمان مرگ آنان را قبلاً مشخّص كرده اى، وقتى آن زمان فرا برسد، مرگ آنان را درمى يابد.
آرى، تو پيامبران را يكى پس از ديگرى فرستادى، هر زمانى كه پيامبرى براى هدايت قومى مى آمد، آن قوم او را دروغگو خطاب مى كردند، تو هم آن كافران را يكى پس از ديگرى نابود كردى و داستان آنان را مايه عبرت ديگران قرار دادى، هيچ كس از آنان را باقى نگذاشتى و فقط داستان آنان باقى مانده است، پس بر آن گروهى كه ايمان نمى آورند، نفرين باد !
آنان در اين دنيا به عذاب تو گرفتار شدند و در آخرت هم آتش سوزان جهنّم نصيب آنان خواهد شد و از رحمت تو دور خواهند بود.

* * *