خُلِقَ الاِْنْسَانُ مِنْ عَجَل سَأُرِيكُمْ آَيَاتِي فَلَا تَسْتَعْجِلُونِ (37 ) وَيَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (38 ) لَوْ يَعْلَمُ الَّذِينَ كَفَرُوا حِينَ لَا يَكُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلَا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلَا هُمْ يُنْصَرُونَ (39 ) بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلَا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّهَا وَلَا هُمْ يُنْظَرُونَ (40 )
كافران به محمّد(صلى الله عليه وآله) مى گفتند: "تو مى گويى پيامبر خدا هستى، اگر راست مى گويى از خدا بخواه تا عذاب ما را زودتر بفرستد".
آنان در عذاب و نابودى خود اين گونه شتاب مى كردند، به راستى كه عجله با انسان عجين شده است !
اكنون به آنان مى گويى: "شتاب نكنيد، به زودى عذاب من كه نشانه اى از قدرت من است، فرا مى رسد".
كافران قيامت را باور نداشتند، آنان مى گفتند وقتى انسان مى ميرد، ديگر هرگز زنده نمى شود، بدن او در قبر مى پوسد و به مشتى خاك تبديل مى شود و براى هميشه نابود مى شود. آنان مى گفتند: "شما از روز قيامت سخن مى گوييد، اگر قيامت راست است، پس كِى مى رسد؟".
اگر آنان مى دانستند كه در روز قيامت چه چيزى در انتظار آنان است، هرگز اين گونه براى آمدن آن عجله نمى كردند، در آن روز، آتش سوزان از هر طرف آنان را در برمى گيرد و آنان نمى توانند اين آتش را از خود دور كنند، هيچ كس هم آنان را يارى نمى كند.
روز قيامت آنان سر از قبر برمى دارند و اين آتش سوزان چنان غافلگيرانه و ناگهانى به سراغشان مى آيد كه مات و مبهوت مى شوند و نمى توانند آن را از خود دور كنند، فرشتگان در آن روز به آنان هيچ مهلتى نمى دهند كه لحظه اى بياسايند، عذاب آنان هميشگى است.

* * *