لِكُلِّ أُمَّة جَعَلْنَا مَنْسَكًا هُمْ نَاسِكُوهُ فَلَا يُنَازِعُنَّكَ فِي الاَْمْرِ وَادْعُ إِلَى رَبِّكَ إِنَّكَ لَعَلَى هُدًى مُسْتَقِيم (67 )وَإِنْ جَادَلُوكَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ (68 ) اللَّهُ يَحْكُمُ بَيْنَكُمْ يَوْمَ الْقِيَامَةِ فِيَما كُنْتُمْ فِيهِ تَخْتَلِفُونَ (69 )
يهوديان در شهر مدينه زندگى مى كردند، چند نفر از بزرگان آنان نزد محمّد(صلى الله عليه وآله) آمدند و گفتند: "اى محمّد ! تو مى گويى پيامبر خدا هستى و قرآن، كتاب خداست، پس چرا اين قدر قرآن تو با تورات اختلاف دارد؟ مگر مى شود خدا در تورات يك حكمى بدهد، سپس در قرآن بر خلاف آن حكم بدهد؟".
منظور آنان از اين سخن چه بود؟
شنيده ام كه در تورات فقط يك روز، روزه واجب است. اسم اوّلين ماه سال آنان، "تِشرين" مى باشد. يهوديان روز دهم اين ماه را روزه مى گيرند، پس در تورات فقط روزه آن روز، واجب است، امّا در قرآن، روزه سى روز در ماه رمضان، واجب شده است.
روزه يهوديان، يك شبانه روز كامل است، آنان به مدّت بيست و چهار ساعت از خوردن و آشاميدن خوددارى مى كنند، امّا مسلمانان از اذان صبح تا غروب آفتاب روزه مى گيرند.
به راستى چرا حكم روزه در تورات با قرآن تفاوت دارد؟
اكنون اين آيه را بر محمّد(صلى الله عليه وآله) نازل مى كنى: "اى محمّد ! من براى هر امّتى، آيين عبادى ويژه اى قرار دادم تا به آن عمل كنند".
آرى، تو براى هر امّتى برنامه اى مخصوص قرار دادى و در آن زمان، آن برنامه كامل بود، امّا وقتى زمان عوض شد و شرايط دگرگون شد، تو برنامه اى ديگر را جايگزين كردى. تو بهتر مى دانى چه حكمى را نازل كنى، تو از روى مصلحت، برنامه اى را تغيير مى دهى.
زمان موسى(عليه السلام) صلاح را آن مى دانستى كه مردم فقط يك روز روزه بگيرند و يك شبانه روز از غذا خوردن پرهيز كنند، وقتى دين اسلام آمد، دين يهود را باطل كردى، از همه خواستى تا از بهترين و آخرين دين تو پيروى كنند، تو در اين دين فرمان دادى تا مردم يك ماه كامل فقط روزها، روزه بگيرند.

* * *

آيا بزرگان يهوديان اين سخن پيامبر را قبول مى كنند؟
آنان نشانه هاى محمّد(صلى الله عليه وآله) را در تورات خوانده اند ولى نمى خواهند حقّ را قبول كنند زيرا منافع آنان به خطر مى افتد، آنان شيفته دنيا و زيبايى هاى آن شده اند، مى دانند اگر ايمان بياورند ديگر از رياست خبرى نيست. آنان حقّ را مى شناسند و نبايد با محمّد(صلى الله عليه وآله) بحث و ستيز كنند.
اكنون به محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين مى گويى: "اى محمّد ! مردم را به سوى من دعوت كن، بدان كه تو بر راه راست قدم برمى دارى، اگر آنان با تو جدل و ستيز كردند، به آنان بگو: خدا از اعمال شما آگاهى كامل دارد و او در روز قيامت درباره آنچه اختلاف داشتيد، داورى مى كند".
آرى، روز قيامت كه فرا رسد همه براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند، در آن روز يهوديان سزاى اين دشمنى هاى خود را مى بينند، آنان حقّ را شناختند و آن را انكار كردند و راه كفر را پيمودند، سزاى آنان چيزى جز آتش جهنّم نيست.

* * *

اكنون تو را شكر مى كنم كه پيرو آخرين دين تو هستم، دين اسلام كه كامل ترين دين هاست. مى دانم كه تو براى هدايت انسان ها، پيامبران زيادى فرستادى و هر كدام مردم را به يكتاپرستى فرا خواندند.
موسى(عليه السلام) دين يهود و كتاب تورات را آورد، عيسى(عليه السلام) دين مسيح و انجيل را آورد و محمّد(صلى الله عليه وآله) هم دين اسلام و قرآن را براى بشريّت به ارمغان آورد.
تو در قرآن حكم جديدى مى آورى كه بر خلاف تورات يا انجيل است، اين حكم، نشانه دروغ بودن قرآن نيست، بلكه نشانه كامل بودن دين اسلام است، زيرا رشد انسان ها، زمينه ساز نازل شدن حكم جديد بوده است.