بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ تَبَارَكَ الَّذِي نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِيَكُونَ لِلْعَالَمِينَ نَذِيرًا (1 ) الَّذِي لَهُ مُلْكُ السَّمَاوَاتِ وَالاَْرْضِ وَلَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَخَلَقَ كُلَّ شَيْء فَقَدَّرَهُ تَقْدِيرًا (2 ) وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آَلِهَةً لَا يَخْلُقُونَ شَيْئًا وَهُمْ يُخْلَقُونَ وَلَا يَمْلِكُونَ لاَِنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلَا نَفْعًا وَلَا يَمْلِكُونَ مَوْتًا وَلَا حَيَاةً وَلَا نُشُورًا (3 )
تو خداى بزرگوارى هستى كه اين قرآن را بر بنده ات، محمّد(صلى الله عليه وآله) نازل كردى،
قرآن حقّ را از باطل جدا مى كند، تو محمّد(صلى الله عليه وآله) را فرستادى تا جهانيان را از عذاب روز قيامت بترساند.
فرمانروايى آسمان ها و زمين از آنِ توست، تو هرگز فرزندى ندارى، تو بى نياز از همه چيز هستى، تو در فرمانروايى خود، هيچ شريكى ندارى، هر چيزى كه در اين جهان وجود دارد، آفريده توست، تو اين جهان و هر چه در آن است را آفريدى و زمان نابودى آن را نيز مشخّص كردى.
اگر من چيزى را بسازم، نمى دانم چه زمانى نابود خواهد شد، ديگر اختيار آن از دست من خارج مى شود، اگر ساختمانى را بسازم، نمى دانم آن ساختمان كى خراب مى شود، شايد زلزله اى بيايد و ساختمان با خاك يكسان شود، اختيارِ وجود و نابودى آن ساختمان در دست من نيست !
ولى وقتى تو چيزى را آفريدى، از همان ابتدا زمان نابودى آن را هم مشخّص مى كنى، آفريده تو هرگز نمى تواند از قدرت تو خارج شود، تو هر لحظه به آفريده هاى خود تسلّط دارى.
لحظه اى فكر مى كنم، كره زمين با همه آن عظمت هايى كه دارد; كوه ها، درياها، اقيانوس ها، در مقابل خورشيد ذرّه اى بيش نيستند. مى توان يك ميليون و سيصد هزار زمين را در خورشيد جاى داد. كهكشان راه شيرى كه سيّاره زمين و منظومه شمسى در آن مى باشد، 200 ميليارد برابر بزرگ تر از حجم خورشيد است.
قطر كهكشان راه شيرى 100 هزار سال نورى است، امّا تو كهكشان ديگرى هم را خلق كرده اى كه قطر آن 6 ميليون سال نورى است، دانشمندان به آن كهكشان "آى. سى 1011" مى گويند.
قطر اين كهكشان 60 برابر كهكشان راه شيرى است و در آن صد هزار ميليارد ستاره وجود دارد.
اين كهكشان بيش از يك ميليارد سال نورى از زمين فاصله دارد، نور مى تواند در يك ثانيه هفت بار زمين را (از روى خط استوا) دور بزند، اين نور با اين سرعت، يك ميليارد سال طول مى كشد تا از آن كهكشان به زمين برسد !
اين تنها گوشه اى از جهان هستى است، تو همه اين ها را آفريدى، زمان نابودى آن ها را هم مى دانى، وجود همه اين ها در دست قدرت توست.

* * *

تو چنين خدايى هستى كه جهانى با اين عظمت آفريدى، به راستى كه كافرانى كه خدايان دروغين را مى پرستند در جهل و نادانى هستند، كافران بت هايى را مى پرستند كه قطعه اى از سنگ يا چوب هستند، آن بُت ها توانِ آفريدن چيزى را ندارند بلكه خودشان هم آفريده شده اند.
كسى شايسته پرستش است كه به مخلوقات خود سود مى رساند و به آنان نعمت، ارزانى مى دارد، خدا كسى است كه مى آفريند، مى ميراند و بار ديگر زنده مى كند. اين بُت ها اختيار سود و زيانى براى خويش ندارند، نه مى توانند بيافرينند، نه مى توانند بميرانند و نه مى توانند بار ديگر زنده كنند، به راستى چرا كافران در مقابل اين بُت ها سر به سجده مى برند و آن ها را پرستش مى كنند؟

* * *