وَنَجَّيْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الاَْرْضِ الَّتِي بَارَكْنَا فِيهَا لِلْعَالَمِينَ (71 ) وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَيَعْقُوبَ نَافِلَةً وَكُلًّا جَعَلْنَا صَالِحِينَ (72 ) وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَيْنَا إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِيتَاءَ الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِينَ (73 )
پس از اين ماجرا، ابراهيم(عليه السلام) تصميم گرفت تا مهاجرت كند. لوط(عليه السلام)، (پسرخاله ابراهيم(عليه السلام))، به او ايمان آورده بود، همچنين زنى به نام "ساره" به او ايمان آورد (بعداً ابراهيم با آن زن ازدواج كرد).[24]
ابراهيم(عليه السلام) تصميم گرفت تا مهاجرت كند، اين چنين بود كه ابراهيم(عليه السلام) همراه با لوط(عليه السلام) و ساره، بابل را ترك كردند و به فلسطين (بيت المقدس) رفتند، همان سرزمينى كه تو آن را براى جهانيان پربركت قرار داده بودى، فلسطين سرزمينى حاصلخيز و سرسبز بود و تو آنجا را كانون پرورش پيامبران قرار دادى.
تو به عنوان پاداش به ابراهيم(عليه السلام) پسرى به نام اسحاق عطا كردى و به اسحاق هم فرزندى به نام يعقوب دادى. اسحاق و يعقوب را از پيامبران خود قرار دادى، آرى، تو نسل پر از خير و بركت به ابراهيم(عليه السلام) عنايت كردى، از رحمت خاصّ خود به آنان عطا كردى و براى آنان نام نيك و مقام برجسته اى در ميان همه امّت ها قرار دادى.
تو ابراهيم و اسحاق و يعقوب(عليهم السلام) را پيشوايان معنوى انسان ها قرار دادى كه به فرمان تو، مردمِ زمان خود را هدايت مى كردند، تو به آنان نيكوكارى، برپاداشتن نماز و پرداخت زكات را وحى كردى و آنان تو را عبادت مى كردند.

* * *

به ابراهيم(عليه السلام) پسر ديگرى به نام "اسماعيل" دادى، ولى نام او را در اينجا ذكر نمى كنى. علّت چيست؟
اسماعيل(عليه السلام) قبل از ابراهيم(عليه السلام) از دنيا رفت، در واقع تنها وارث ابراهيم(عليه السلام)، اسحاق بود، پس در اينجا از اسحاق نام بردى و اسماعيل را ذكر نكردى، آرى، پيامبران بنى اسرائيل، همه از نسل اسحاق بودند.[25]
البتّه آخرين پيامبر تو از نسل اسماعيل است، وقتى نزديك به 3500 سال از مرگ اسماعيل گذشت، محمّد(صلى الله عليه وآله) به دنيا آمد. اسماعيل قبل از وفاتش ازدواج كرد و چند فرزند از او به دنيا آمد، محمّد(صلى الله عليه وآله) از نسل او است.