وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ يَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَكُمْ مِنْ إِلَه غَيْرُهُ أَفَلَا تَتَّقُونَ (23 )فَقَالَ الْمَلاَُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا هَذَا إِلَّا بَشَرٌ مِثْلُكُمْ يُرِيدُ أَنْ يَتَفَضَّلَ عَلَيْكُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لاََنْزَلَ مَلَائِكَةً مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آَبَائِنَا الاَْوَّلِينَ (24 )إِنْ هُوَ إِلَّا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِين (25 )
تو نوح(عليه السلام) را براى هدايت مردمى كه در عراق كنار رود فرات زندگى مى كردند، فرستادى. نوح(عليه السلام)، نهصد و پنجاه سال مردم را به يكتاپرستى دعوت كرد و از پرستش بُت ها بازداشت، در اين مدّت، كمتر از هشتاد نفر به او ايمان آوردند، مى توان گفت كه براى هدايت هر نفر، بيش از ده سال زحمت كشيد ! [78]
مردم نوح(عليه السلام) را بسيار اذيّت نمودند، گاهى او را آن قدر كتك مى زدند كه سه روز بى هوش روى زمين مى افتاد و خون از صورت او جارى مى شد.[79]
او به مردم چنين مى گفت: "اى مردم ! خداى يكتا را بپرستيد كه خدايى غير از او نيست، چرا بُت ها را مى پرستيد، آيا از عذاب خدا نمى ترسيد؟".
صاحبان قدرت و ثروت كه منافع خود را در خطر مى ديدند به مردم گفتند: "اى مردم ! نوح انسانى مانند شماست، او مى خواهد بر شما برترى جويد و بر شما رياست كند، اگر خدا مى خواست پيامبرى به سوى ما بفرستد، حتماً يكى از فرشتگان را براى ما مى فرستاد. ما از نياكان خود چنين چيزهايى كه او مى گويد نشنيده ايم".
گروهى ديگر گفتند: "اى مردم ! نوح ديوانه است. اگر مدّتى صبر كنيد بر سر عقل مى آيد و دست از اين سخنان برمى دارد".

* * *