وَلَقَدْ كَتَبْنَا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الاَْرْضَ يَرِثُهَا عِبَادِيَ الصَّالِحُونَ (105 )
در اين سوره از سرگذشت مؤمنان در روز قيامت سخن گفتى، اكنون از سرگذشت زمين سخن مى گويى، در "تورات" و پس از آن، در "زبور" از وعده بزرگ خود سخن گفتى، تورات، كتاب آسمانى موسى(عليه السلام) است و زبور، كتاب آسمانى داوود(عليه السلام).
وعده تو اين است: "بندگان شايسته تو، وارث حكومت زمين خواهند شد".
آرى، سرانجام حكومت جهان به دست مؤمنان خواهد افتاد.
ظهور مهدى(عليه السلام)، آن وعده بزرگ توست، سرانجام او ظهور مى كند و در سرتاسر جهان، حكومت عدل و داد را برپا مى كند.[42]
تو به وعده ات وفا مى كنى و مهدى(عليه السلام) از كنار كعبه ظهور مى كند، تو جبرئيل را نزد مهدى(عليه السلام) مى فرستى، جبرئيل به مهدى(عليه السلام) مى گويد: "اى سرور و آقاى من ! اكنون دعاى شما مستجاب شده است".[43]
اينجاست كه مهدى(عليه السلام) شكر تو را به جا مى آورد و مى گويد: "خدا را حمد و ستايش مى كنم كه به وعده خود وفا كرد و ما را وارثِ زمين قرار داد".[44]
بعد از آن مهدى(عليه السلام) به كعبه، خانه يكتاپرستى تكيه مى زند و مى گويد: "من ذخيره و يادگار خدا و حجّت او هستم".[45]
سپس، يارانش با او بيعت مى كنند و براى ريشه كن كردن ظلم و ستم، حركت خود را آغاز مى كنند.

* * *