وَهُوَ الَّذِي خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَكَانَ رَبُّكَ قَدِيرًا (54 )
تو انسان ها را از نطفه آفريدى، نطفه اى كه آبى بى ارزش است، نطفه در رحم مادر قرار مى گيرد، رشد مى كند و سپس انسان به دنيا مى آيد، تو براى انسان، دو روابط خويشاوندى قرار دادى: رابطه نَسَبى و رابطه سَبَبى.
تو براى اين رابطه ها حرمت قرار دادى، تو بر هر كارى توانا هستى.

* * *

روابط خويشاوندى انسان به دو روش است:
* رابطه نَسَبى: رابطه اى كه از طريق زاد و ولد به وجود مى آيد.
براى مثال اين روابط را ذكر مى كنم:
1 - رابطه پدر با دخترش.
2 - رابطه مادر با پسرش.
3 - رابطه پدربزرگ با دخترِ دخترش.
4 - رابطه پدربزرگ با دخترِ پسرش.
5 - رابطه مادربزرگ با پسرِ دخترش.
6 - رابطه مادربزرگ با پسرِ پسرش.
7 - رابطه برادر و خواهر با يكديگر.
8 - رابطه عمو با دخترِبرادر.
9 - رابطه عمّه با پسرِ برادر.
10 - رابطه دايى با دخترِخواهر.
11 - رابطه خاله با پسرِخواهر و...
* رابطه سَبَبى: رابطه اى كه از طريق ازدواج حاصل مى شود.
براى مثال اين رابطه ها را ذكر مى كنم:
1 - رابطه مادر با شوهر دخترش. (هر زنى به دامادش محرم است).
2 - رابطه پدر با زنِ پسر. (هر مردى به عروسش محرم است).
3 - رابطه پسر با زنِ پدر. (اگر مردى پسرى داشته باشد و آن مرد، زن ديگرى اختيار كند، آن پسر به آن زن محرم است).
4 - رابطه دختر با شوهر مادر. (اگر زنى دخترى داشته باشد، سپس آن زن از شوهر اوّلش جدا شود و بعد با مرد ديگرى ازدواج كند، آن دختر با شوهر مادرش محرم است).
5 - رابطه مرد با دختر همسرش (اگر زنى با مردى ازدواج كند و از آن مرد، دخترى داشته باشد، سپس از شوهر اوّلش طلاق بگيرد و با مرد ديگرى ازدواج كند، اين مرد با آن دختر محرم است).
6 - رابطه زن با پسر شوهرش (اگر مردى از زن اوّل خود پسرى داشته باشد، سپس با زن ديگرى ازدواج كند، پسر او با اين زن دوم، محرم است).
نكته مهم اين است كه تو براى همه اين رابطه هايى كه ذكر شد، احترام زيادى قرار دادى و ازدواج ميان اين افرادى كه اين رابطه هاى نَسَبى و سَبَبَى را دارند، حرام كردى.
براى مثال: عمو نمى تواند با دخترِبرادر ازدواج كند. زن نمى تواند با دامادش ازدواج كند، حتّى اگر دخترش از دامادش طلاق بگيرد. مرد نمى تواند با عروسش ازدواج كند، حتّى اگر پسرش از همسرش جدا شود.
تو انسان را از نطفه اى آفريدى و براى او اين رابطه ها را تعيين كردى و از انسان خواستى تا حرمت اين روابط را حفظ كند.

* * *

در اين آيه از "نَسَب" و "صِهْر" سخن گفتى.
مى دانم كه "نَسَب" همان رابطه هاى نَسَبى است. همچنين منظور از "صِهْر" همان رابطه سَبَبى است.
در زبان عربى، به داماد "صِهر" مى گويند. ميان عرب ها، مهم ترين رابطه سبَبَى، رابطه زن با دامادش مى باشد.
براى همين تو در اين اينجا از رابطه هاى سبَبَى به عنوان "صِهْر" سخن گفتى. منظور تو از واژه "صِهْر" همه رابطه هاى سبَبَى است.