يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا لَا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ وَمَنْ يَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّيْطَانِ فَإِنَّهُ يَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْكَرِ وَلَوْلَا فَضْلُ اللَّهِ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَكَا مِنْكُمْ مِنْ أَحَد أَبَدًا وَلَكِنَّ اللَّهَ يُزَكِّي مَنْ يَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (21 )
ماجراى "اِفك" و تهمت به همسر پيامبر، دسيسه شيطان بود، اين درسى براى مؤمنان شد كه همواره مواظب باشند مبادا فريب شيطان را بخورند.
اكنون از مؤمنان مى خواهى تا از وسوسه هاى شيطان پيروى نكنند، زيرا شيطان انسان را به زشت كارى و گناه فرمان مى دهد، اگر فضل و رحمت تو نبود، هيچ انسانى از گناه و معصيت پاك نمى شد، اين تو هستى كه درِ توبه را به روى بندگان خود باز گذاشتى و توبه آنان را مى پذيرى.
آرى، هر كس واقعاً از گناه خود توبه كند و به درگاه تو رو نمايد، تو گناهان او را مى بخشى، اين قانون توست: انسان بايد به اختيار خودش تصميم بگيرد توبه كند و گذشته اش را جبران كند. تو گناهان چنين انسانى را مى بخشى و روح او را از آلودگى ها پاك مى گردانى، امّا اگر كسى اصلاً از كردار خود پشيمان نبود و بر گناه خود اصرار ورزيد، تو توبه او را نمى پذيرى.
تو شنوا و دانا هستى و از راز دل آنان باخبرى، وقتى بنده تو از كردار خود پشيمان شد، تو پشيمانى او را مى فهمى، به همين خاطر به او توفيق توبه و جبران گذشته را مى دهى.

* * *