وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُل مِنْ قَبْلِكَ فَحَاقَ بِالَّذِينَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا كَانُوا بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ (41 ) قُلْ مَنْ يَكْلَؤُكُمْ بِاللَّيْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَنْ ذِكْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ (42 ) أَمْ لَهُمْ آَلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا لَا يَسْتَطِيعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلَا هُمْ مِنَّا يُصْحَبُونَ (43 ) بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلَاءِ وَآَبَاءَهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَيْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلَا يَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِي الاَْرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ (44 )
بُت پرستان نه تنها سخنان محمّد(صلى الله عليه وآله) را نمى پذيرفتند، بلكه به مسخره كردن او نيز مى پرداختند، اكنون تو با پيامبرت چنين سخن مى گويى: "اى محمّد ! تو اوّلين پيامبرى نيستى كه او را مسخره مى كنند، قبل از تو نيز پيامبران مرا به سخره مى گرفتند، بدان همه آن مسخره كنندگان كيفر شدند، كسانى هم كه تو را مسخره مى كنند، به زودى به سزاى عمل خود مى رسند، صبر و شكيبايى پيشه كن و از سخنان اين مردم نادان، دلگير مشو".
آرى، اگر تو بخواهى بُت پرستان را عذاب كنى، چه كسى مى تواند آنان را از عذاب برهاند؟ آنان از ياد تو روى برمى تابند و بُت ها را پرستش مى كنند. آيا بُت هامى توانند عذاب را از آنان دفع كنند؟
بت ها نمى توانند خودشان را نجات بدهند، پس چگونه مى توانند آنان را نجات دهند، وقتى عذاب فرا رسد، تو به بُت پرستان هيچ كمكى نمى كنى.
تو به اين مردم و پدران آنان نعمت هاى فراوان دادى، حتّى بعضى از آنان را عمر طولانى عطا كردى، امّا آنان به جاى بندگى تو، دچار غرور و غفلت شدند و سر به طغيان و سركشى نهادند. آيا آن ها نمى بينند كه دنيا و نعمت هاى آن پايدار نيست؟
آنان وقتى ثروت و دارايى خود را مى بينند، احساس پيروزى مى كنند، آنان نمى دانند كه اين ثروت ها، مايه امتحان آنان است، تو به آنان فرصت داده اى و به زودى فرصتشان تمام مى شود و مرگ به سراغشان مى آيد.
آيا آنان نمى بينند كه تو از زمين و اهل آن كم مى كنى؟ اقوام، ملّت ها، قدرت ها و حكومت ها مى آيند و چند روزى روى اين زمين جولان مى دهند و پس از اتمام مهلتشان طومارشان برچيده مى شود و از ميان مى روند.
تو حكمفرماى اين جهان هستى، تو مرگ را براى همه تقدير كرده اى، مرگ در انتظار همه آنان است، به راستى آيا تو پيروز هستى يا آنان؟

* * *