قُلْ مَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ مِنْ أَجْر إِلَّا مَنْ شَاءَ أَنْ يَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِيلًا (57 ) وَتَوَكَّلْ عَلَى الْحَيِّ الَّذِي لَا يَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَكَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِيرًا (58 )
به راستى چرا آنان به محمّد(صلى الله عليه وآله) ايمان نمى آوردند؟ شايد خيال مى كردند كه محمّد(صلى الله عليه وآله) از آنان انتظار پاداش دارد.
ولى اين خيال باطلى بود !
محمّد(صلى الله عليه وآله) هرگز از آنان چنين انتظارى نداشت، او آنان را به يكتاپرستى دعوت مى كرد، او رسالت خويش را انجام مى داد و به دنبال پول و ثروت دنيا نبود.
تو در اينجا از او مى خواهى تا به مردم چنين بگويد: "من هيچ مزدى از شما نمى خواهم، اجر من همين بس كه هر كس بخواهد راهى به سوى خدا پيش گيرد، راهنمايى كنم".
سپس از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا به تو توكّل كند، تو خدايى هستى كه هرگز نابود نمى شوى، هميشه هستى.
اين مردمى كه بُت ها را مى پرستند، نمى دانند كه سرانجام اين بُت ها نابود مى شوند و آن وقت است كه بُت پرستان نااميد مى شوند، امّا اگر كسى تو را بپرستد، هرگز اميدش نااميد نمى شود، زيرا تو هرگز نابود نمى شوى.
از محمّد(صلى الله عليه وآله) مى خواهى تا تو را تسبيح و ستايش كند و چنين بگويد:
"سبحان الله: تو هيچ نقصى ندارى، همه عيب ها و نقص ها از تو دور است".
"الحمد لله: همه خوبى ها از آنِ توست، تو سرچشمه همه خوبى ها هستى، ستايش مخصوص توست".
تو خداى دانا هستى، از همه رفتارهاى بندگانت باخبرى، از نيازهاى آنان اطّلاع دارى، كارهاى خوب و بد آنان را مى دانى، فقط تو شايسته پرستش هستى، بُت ها از هيچ چيز خبر ندارند. تو در روز قيامت به خوبان پاداش بهشت مى دهى و بدها را به كيفر مى رسانى.

* * *