وَيَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ يَقُولُ يَا لَيْتَنِي اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِيلًا (27 ) يَا وَيْلَتَى لَيْتَنِي لَمْ أَتَّخِذْ فُلَانًا خَلِيلًا (28 )لَقَدْ أَضَلَّنِي عَنِ الذِّكْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِي وَكَانَ الشَّيْطَانُ لِلاِْنْسَانِ خَذُولًا (29 )
روز قيامت، روز پشيمانى كسانى است كه به خود ظلم كردند، كسانى كه راه كفر و گناه را مى پيمايند در روز قيامت انگشت ندامت به دندان مى گزند و مى گويند: "اى كاش راه پيامبر را پيش گرفته بوديم، اى كاش از پيامبر پيروى مى كرديم".
فرشتگان به سويشان مى آيند تا آن ها را به سوى جهنّم ببرند، آن وقت است كه هر يك از آن ها مى گويد: "واى بر من ! كاش فلان مرد كافر را به دوستى برنمى گزيدم، من پيام قرآن را شنيدم، امّا رفيق بد، مرا گمراه كرد، او شيطانِ من شد و شيطان هميشه به انسان ضرر مى زند".[147]
آرى، رفيق بد مى تواند انسان را از سعادت و رستگارى دور كند، من بايد به هوش باشم، مبادا فريب چنين دوستى را بخورم، بايد بدانم كه پشيمانى در روز قيامت، هيچ سودى ندارد.