وَلُوطًا آَتَيْنَاهُ حُكْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّيْنَاهُ مِنَ الْقَرْيَةِ الَّتِي كَانَتْ تَعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ كَانُوا قَوْمَ سَوْء فَاسِقِينَ (74 )وَأَدْخَلْنَاهُ فِي رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِينَ (75 )
برايم گفتى كه چگونه ابراهيم(عليه السلام) را از آتش رهاندى، اكنون از يازده پيامبر ديگر نام مى برى و ياد آنان را زنده نگاه مى دارى، آنان معلّمان بزرگ بشريّت بودند:
ابتدا از لوط(عليه السلام) نام مى برى، تو به لوط(عليه السلام) حكمت و علم عطا كردى، او از بستگان ابراهيم(عليه السلام) بود و همراه او از بابل به فلسطين هجرت كرده بود، او به فرمان تو به شهر ""سُدوم" رفت.
مردم آن شهر كارى زشت و پليد مى كردند و به گناه آلوده بودند، تو عذاب رابر آن مردم نازل كردى و لوط(عليه السلام) را نجات دادى، به راستى كه آنان مردمى تبهكار بودند، تو لوط(عليه السلام) را در پناه رحمت خود قرار دادى كه او بنده شايسته تو بود.

* * *