ثُمَّ كَلَّا سَيَعْلَمُونَ (5 ) أَلَمْ نَجْعَلِ الاَْرْضَ مِهَادًا (6 ) وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا (7 ) وَخَلَقْنَاكُمْ أَزْوَاجًا (8 )وَجَعَلْنَا نَوْمَكُمْ سُبَاتًا (9 ) وَجَعَلْنَا اللَّيْلَ لِبَاسًا (10 ) وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا (11 ) وَبَنَيْنَا فَوْقَكُمْ سَبْعًا شِدَادًا (12 )وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا (13 ) وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا (14 ) لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا (15 ) وَجَنَّات أَلْفَافًا (16 )
راه راست، همان راه توحيد، نبوّت و امامت است، هر كس اين راه را در پيش گيرد به رستگارى مى رسد، تو مى دانى كه گروهى از انسان ها از اين راه، منحرف مى شوند و از سعادت دور مى شوند.
اكنون مى خواهى از قدرت خويش سخن بگويى، تو خدايى هستى كه اين جهان را آفريده اى و نعمت خويش را بر انسان تمام كرده اى، نعمت امامت هم، بهترين نعمت توست، بشر اگر خواهان رستگارى باشد، بايد اين راه را بپيمايد.
نعمت هاى بيشمار تو كدام هستند؟
تو زمين را محلّ زندگى و آسايش انسان قرار دادى، كوه ها را همانند ميخ هاى محكمى ايجاد كردى تا زمين را از لرزش حفظ كنند، انسان ها را به دو صورت مرد و زن آفريدى تا مايه آرامش يكديگر باشند و نسل انسان ها ادامه يابد. خواب را مايه استراحت انسان قرار دادى، تاريكى شب را همچون پوششى قرار دادى كه همه جا را تاريك مى كند تا انسان به استراحت بپردازد. تو روز را زمان كار و تلاش انسان قرار دادى تا به دنبال روزى برود.
تو بالاى سر انسان، هفت آسمان استوار، بنا كردى، خورشيد را همچون چراغى فروزان در آسمان قرار دادى، تو از ابرهاى باران زا، باران فراوان فرو فرستادى و به وسيله باران، دانه ها و گياهان فراوان و باغ هاى پر درخت روياندى. اين ها گوشه هايى از نعمت هايى است كه تو به انسان داده اى.

* * *