يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6 ) تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7 )قُلُوبٌ يَوْمَئِذ وَاجِفَةٌ (8 ) أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9 )
روز قيامت چه روزى است؟
آن روز، روزى است كه پس از اوّلين صور اسرافيل، زمين به شدّت به لرزه در مى آيد و بانگى ديگر از پى آن مى آيد كه همه مردگان زنده مى شوند و سر از قبر برمى دارند. در آن روز، دل ها سخت مضطرب است و ترس و وحشت وجود بعضى انسان ها را فرا مى گيرد، چشمان آنان از ترس و شرمسارى فرو مى افتد.

* * *

"صور" به معناى "شيپور" است. در روزگار قديم، وقتى لشكرى مى خواست فرمان حركت دهد، در شيپور مى دميد و همه سربازان آماده حركت مى شدند. صور اسرافيل، ندايى ويژه است كه اسرافيل آن را در جهان طنين انداز مى كند.
اسرافيل يكى از فرشتگان است. او دو بار در صور خود مى دمد، در صور اوّل، كه نزديك برپايى قيامت است همه مى ميرند و جهان نابود مى شود، كوه ها متلاشى مى شوند، خورشيد خاموش مى شود و... خود اسرافيل هم مى ميرد، هيچ موجود زنده اى باقى نمى ماند.
مدّتى مى گذرد، وقتى كه خدا بخواهد قيامت را برپا كند، اسرافيل را زنده مى كند و او در صور خود مى دمد. اين صور دوم است.
اينجاست كه قيامت برپا مى شود، همه زنده مى شوند و انسان ها از قبرهاى خود خارج مى شوند و براى حسابرسى به پيشگاه تو مى آيند.

* * *