وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَى (5 )
اين سخن تو با محمّد(صلى الله عليه وآله) است: "به زودى آن قدر به تو عطا مى كنم كه تو خشنود شوى".
منظور تو از اين سخن چيست؟ تو چه نعمت و عطايى را به او مى دهى؟ از چه حقيقتى سخن مى گويى؟ اين كدام وعده توست؟
چه كسى اين سؤال مرا پاسخ مى دهد؟
تحقيق و بررسى مى كنم، به سخن على(عليه السلام) مى رسم، اين سخن گمشده من است. روزى على(عليه السلام) براى پسرش كه محمّدبن حنفيّه نام داشت، اين آيه را تفسير مى كرد. محمّدبن حَنفيّه، پسرِ على(عليه السلام)بود، امّا چون نام مادرش "حَنفيّه" بود، به او محمّدبن حنفيّه مى گويند تا معلوم باشد او فرزند فاطمه(عليها السلام)نيست.
آن روز على(عليه السلام) به پسرش چنين فرمود: پسرم ! من از پيامبر شنيدم كه فرمود: روز قيامت كه فرا رسد، خدا به من اجازه مى دهد تا از گناهكاران شفاعت كنم، آن روز آن قدر گناهكاران را شفاعت مى كنم، كه خدا به من گويد: "اى محمّد ! آيا راضى و خشنود شدى؟"، من در جواب او مى گويم: "آرى، راضى شدم، راضى شدم".
وقتى محمّدبن حنفيه اين سخن را شنيد، فهميد كه منظور از اين آيه چه مى باشد، اين آيه از مقام شفاعت پيامبر در روز قيامت سخن مى گويد. در آيه 79 سوره "اِسرا" از مقام شفاعت پيامبر به "مقام محمود" تعبير شده است.

* * *

روز قيامت فرا مى رسد و همه انسان ها سر از خاك برمى دارند، كوه ها متلاشى شده اند، همگان را ترس و اضطراب فرا گرفته، مردم در صحراى قيامت جمع شده اند و تشنگى بر همه غلبه كرده است. گرماى شديد به گونه اى است كه نفس كشيدن بر همه سخت شده است.
هر كس با خود فكر مى كند كه سرانجام من چه خواهد شد؟ آيا خواهم توانست به سلامت از پل صراط عبور كنم؟
مردم به سوى آدم(عليه السلام) مى روند تا براى آن ها شفاعت كند امّا آدم(عليه السلام)نمى پذيرد، نزد نوح(عليه السلام)مى روند، او آن ها را به پيامبران بعد خود راهنمايى مى كند.
سرانجام نزد عيسى(عليه السلام)مى روند، از او مى خواهند آن ها را شفاعت كند، عيسى(عليه السلام)به آنان مى گويد: "نزد محمّد(صلى الله عليه وآله)برويد، او براى همه شفاعت مى كند".
مردم نزد محمّد(صلى الله عليه وآله) مى روند و از او طلب شفاعت مى كنند، محمّد(صلى الله عليه وآله) به آنان مى گويد: "همراه من بياييد !".
از دور بهشت هويدا و آشكار است، درهاى بهشت بسته است، محمّد(صلى الله عليه وآله)مقابل درِ رحمت سر به سجده مى گذارد، زمانى مى گذرد، صدايى به گوش همه مى رسد: "اى محمّد ! من خداى تو هستم، سرت را از سجده بردار و هر كس را مى خواهى شفاعت كن كه من امروز شفاعت تو را مى پذيرم".
آرى، در روز قيامت، همه به شفاعت محمّد(صلى الله عليه وآله) نياز دارند، محمّد(صلى الله عليه وآله) از كسانى شفاعت مى كند كه پس از او، راه ولايت را پيمودند و از جانشينان معصوم او پيروى كردند. شفاعت محمّد(صلى الله عليه وآله)مخصوص شيعيان اهل بيت(عليهم السلام)اوست. هر كس كه دل در گرو محبّت اهل بيت(عليهم السلام)نداشته باشد، از شفاعت او بهره اى نخواهد برد.[64]

* * *