كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا (46 )
روز قيامت برپا مى شود و كافران آن روز را با چشم خود مى بينند، آن روز آن قدر براى آنان سخت به نظر مى آيد كه احساس مى كنند گويا در دنيا فقط يك شامگاه يا صبح بوده اند.
آرى، روز قيامت، روز حسرت كافران است، آنان زندگى آخرت را با زندگى دنيا مقايسه مى كنند، همه لذّت ها و خوشى هاى دنيا كوتاه بود و چقدر زود گذشت، آرى، زندگى دنيا نسبت به زندگى آخرت چقدر كوتاه است !
خوشا به حال كسى كه سختى اين يك روزه را به جان خريد و سعادت هميشگى آخرت را به دست آورد !
واى به حال كسى كه خوشى يك روزه دنيا را به دست آورد و خوشى هميشگى آخرت را از دست داد !