فَأَمَّا مَنْ أَعْطَى وَاتَّقَى (5 ) وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَى (6 ) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَى (7 ) وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَى (8 ) وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَى (9 ) فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَى (10 )وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّى (11 )
راه اوّل چه بود؟
راه عطا و تقوا و ايمان.
كسى كه اين راه را انتخاب مى كند:
به نيازمندان كمك مى كند، از زشتى ها دورى مى كند و تقوا پيشه مى كند، به نيكويى (پاداش قيامت) ايمان مى آورد، تو هم به او پاداش بزرگى مى دهى و در روز قيامت راه رسيدن او به بهشت را آسان مى كنى.[54]
به فرشتگان فرمان مى دهى تا مؤمنان را گروه گروه به سوى بهشت راهنمايى كنند، وقتى آنان نزديك بهشت مى رسند، درهاى بهشت گشوده مى شود و فرشتگان به آنان مى گويند: "سلام بر شما ! گواراى وجودتان باد اين نعمت ها ! داخل بهشت شويد و براى هميشه در آنجا بمانيد".
آنان وارد بهشت مى شوند و به همه نعمت هايى كه تو براى آنان آماده كرده اى نگاه مى كنند، باغ هايى كه از زير درختان آن، نهرهاى آب جارى است، قصرهاى باشكوه، همسرانى مهربان كه به استقبال آنان آمده اند، ميوه هاى گوناگون بر درختان مى بينند، آنان در سايه دلپذير و نوازشگر درختان بر تخت هاى خود مى نشينند...[55]

* * *

راه دوم چه بود؟
راه بخل و كفر.
هر كسى اين راه را انتخاب مى كند، بخل مىورزد و به نيازمندان كمك نمى كند و خود را از لطف تو و دين و قرآن بى نياز مى داند و نيكويى (پاداش روز قيامت) را دروغ مى پندارد و مى گويد: "بهشت دروغ است"، تو هم در روز قيامت راه رسيدن او به جهنّم را آسان مى كنى.[56]
در آن روز، فرمان مى دهى تا فرشتگان، ستمكاران را به سوى جهنّم ببرند، ترس و وحشت، تمام وجود آنان را مى گيرد، وقتى به جهنّم مى رسند، درهاى جهنّم باز مى شود، آنان، زيرِ چشمى نگاهى به جهنّم مى اندازند و آتش هولناك آن را مى بينند.[57]
آن وقت، فرشتگان آنان را به جهنّم مى اندازند، وقتى او به قعر جهنّم سقوط مى كند، ديگر مال و ثروتش براى او سودى ندارد، به راستى كه جهنّم، چه بدجايگاهى است. فرشتگان غُلّ و زنجير به دست و پاى آنان بسته اند و آنان را در گوشه تنگ و تاريكى از جهنّم جاى داده اند، صداى آه و ناله آنان بلند مى شود، فرشتگان به آنان مى گويند: "بچشيد آتشى را كه آن را دروغ مى پنداشتيد".

* * *

آيه 6 را يك بار ديگر مى خوانم: "هر كس كه به نيكويى (پاداش قيامت) ايمان آورد..."، آيه 10 را هم مى خوانم: "هر كس كه نيكويى (پاداش قيامت) را دروغ بشمارد...".
اين دو آيه معناى ديگرى هم دارد كه از آن به "بطنِ قرآن" ياد مى كنيم. "بطنِ قرآن" معنايى است كه از نظرها پنهان است: روزى يكى از ياران امام صادق(عليه السلام)نزد او رفت. آن حضرت (عليه السلام)به او چنين فرمود:
ــ آيا مى خواهى تو را از تفسير آيه 6 و 10 سوره ليل آگاه كنم؟
ــ آرى.
ــ بدان كه منظور خدا از "نيكويى" ولايت و محبّت ما مى باشد.[58]
آرى، خدا درباره ولايت اهل بيت(عليهم السلام) سفارش بسيارى نموده است، من مى دانم اگر كسى در اين دنيا عمر طولانى كند و ساليان سال، عبادت خدا را به جا آورد و نماز بخواند و روزه بگيرد و به اندازه كوه بزرگى، صدقه بدهد و هزار حجّ هم به جا آورد و سپس در كنار خانه خدا، مظلومانه به قتل برسد، با اين همه، اگر ولايت اهل بيت(عليهم السلام) را انكار كند، وارد بهشت نخواهد شد.[59]
اين سخن پيامبر است: "هر كس بميرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهليّت مرده است".[60]
در اينجا از ولايت اهل بيت(عليهم السلام)سخن گفتى، اگر من در روز قيامت، ولايت را همراه داشته باشم، از عذاب در امن و امان خواهم بود.
آرى، نماز و روزه، از بهترين كارهاى نيك است، امّا ممكن است يك نفر سال هاى سال نماز بخواند و روزه بگيرد ولى به جهنّم برود. نماز و روزه، رمز ورود به بهشت نيست.
من بايد در راه و مسير تو باشم، اگر من ولايت اهل بيت(عليهم السلام)را قبول داشته باشم، نشانه اين است كه در راه صحيح هستم.

* * *