فَلَا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ (16 ) وَاللَّيْلِ وَمَا وَسَقَ (17 ) وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ (18 ) لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَق (19 )
سخن تو نيز جز حقّ و راستى نيست، تو نياز به سوگند ندارى، امّا مى خواهى كافران را از خواب غفلت بيدار كنى:
به سرخى آسمان در هنگام غروب خورشيد سوگند ياد مى كنى;
به شب و هر آنچه كه در تاريكى شب فرو مى رود، سوگند ياد مى كنى;
به ماه آن وقت كه كامل مى شود و در آسمان به طور كامل ديده مى شود، سوگند ياد مى كنى كه انسان از مرحله اى به مرحله ديگر مى رود، مرگ سراغ او مى آيد و انسان به برزخ مى رود و روح او در آنجا زنده است، سپس صور اوّل اسرافيل دميده مى شود و همه نابود مى شوند، هيچ موجود زنده اى در جهان باقى نمى ماند، همه ارواحى كه در برزخ هستند نابود مى شوند. مدّتى مى گذرد، تو اسرافيل را زنده مى كنى و او براى بار دوم در صور خود مى دمد، آن وقت است كه همه زنده مى شوند و قيامت برپا مى شود، پنجاه هزار سال، قيامت طول مى كشد، پس از آن، مرحله بهشت و جهنّم است، مؤمنان به بهشت مى روند و كافران به جهنّم.
مرگ، برزخ، قيامت، بهشت و جهنّم.
اين ها، مرحله هايى است كه در انتظار انسان است و همه اين مراحل، حقّ است.

* * *