وُجُوهٌ يَوْمَئِذ نَاعِمَةٌ (8 ) لِسَعْيِهَا رَاضِيَةٌ (9 )فِي جَنَّة عَالِيَة (10 ) لَا تَسْمَعُ فِيهَا لَاغِيَةً (11 )فِيهَا عَيْنٌ جَارِيَةٌ (12 )فِيهَا سُرُرٌ مَرْفُوعَةٌ (13 ) وَأَكْوَابٌ مَوْضُوعَةٌ (14 ) وَنَمَارِقُ مَصْفُوفَةٌ (15 ) وَزَرَابِيُّ مَبْثُوثَةٌ (16 )
در روز قيامت، مؤمنان شاداب هستند و از تلاش هاى خود خرسند و خوشحالند، تو به تلاش هاى آنان، پاداش بى اندازه مى دهى، جايگاه آنان، بهشت بلندمرتبه است و در آنجا هيچ سخن لغو و بيهوده اى نمى شنوند، در آنجا چشمه اى روان است.
مؤمنان زير درختان بر روى تخت هاى زيبا و بلند مى نشينند، جام هاى شراب طهور آنجا نهاده شده است و بالش هايى كنار يكديگر است و آنان به آن بالش ها تكيه مى دهند و فرش هاى گران بها براى آنان گسترده شده است.

* * *