فَذَكِّرْ إِنَّمَا أَنْتَ مُذَكِّرٌ (21 ) لَسْتَ عَلَيْهِمْ بِمُسَيْطِر (22 ) إِلَّا مَنْ تَوَلَّى وَكَفَرَ (23 ) فَيُعَذِّبُهُ اللَّهُ الْعَذَابَ الاَْكْبَرَ (24 )إِنَّ إِلَيْنَا إِيَابَهُمْ (25 ) ثُمَّ إِنَّ عَلَيْنَا حِسَابَهُمْ (26 )
محمّد(صلى الله عليه وآله) براى مردم مكّه قرآن مى خواند، گروهى به او ايمان آوردند و مسلمان شدند، امّا گروهى هم با او دشمنى كردند و راه كفر را برگزيدند، محمّد(صلى الله عليه وآله)از ايمان نياوردن آنان، اندوهناك بود، او دوست داشت كه همه ايمان آورند و به سعادت برسند.
تو انسان را آفريدى، راه حقّ و باطل را به او نشان دادى و او را در انتخاب راه خود آزاد گذاشتى، تو اراده كرده اى كه هر كس به اختيار خود ايمان را برگزيند. وقتى تو به انسان ها اختيار دادى، طبيعى است كه گروهى از انسان ها، راه كفر را انتخاب مى كنند و ايمان نمى آورند، اگر كسى اين قانون را بداند ديگر از ايمان نياوردن كافران حسرت و اندوه به خود راه نمى دهد، او مى داند كه همه چيز در اين دنيا روى حساب و كتاب است و تو از ايمان و كفر بندگان خود باخبرى. تو به كافران مهلت مى دهى و وقتى مهلت آنان به پايان رسيد، عذاب را بر آنان نازل مى كنى.
اكنون با محمّد(صلى الله عليه وآله) چنين سخن مى گويى:

* * *

اى محمّد ! من تو را نفرستادم تا مراقب مردم باشى، وظيفه تو اين است كه به آنان پند دهى و راه راست را نشان آنان دهى. من از تو نخواستم آنان را مجبور به ايمان كنى، تو بر آنان تسلّطى ندارى، وظيفه تو اين نيست كه به زور مانع انحراف آنان شوى.
اى محمّد ! آنان را پند ده و برايشان قرآن بخوان، هر كس كه كفر ورزيد، او را در روز قيامت به شديدترين عذاب مبتلا خواهم ساخت، بدان كه همه آنان در آن روز، زنده خواهند شد.[42]

* * *

كافران خيال مى كنند كه بيهوده خلق شده اند و هيچ حساب و كتابى در كار نيست، هرگز چنين نيست، تو اين جهان را با هدف آفريدى و پس از مرگ انسان ها را زنده مى كنى و به حساب آنان رسيدگى مى نمايى.