يَوْمَ لَا يَنْفَعُ مَالٌ وَلَا بَنُونَ (88 ) إِلَّا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْب سَلِيم (89 )
ابراهيم(عليه السلام) دعا كرد كه تو او را در روز قيامت شرمنده و رسوا نگردانى ! اكنون ابراهيم(عليه السلام) درباره قيامت سخن مى گويد، به راستى روز قيامت چه روزى است؟
روزى كه ديگر ثروت و فرزندان نمى توانند به انسان سودى برسانند، اگر كسى همه ثروت دنيا را هم براى خود جمع كرده باشد، در روز قيامت، اين ثروت براى او هيچ فايده اى نخواهد داشت. كسى كه در اين دنيا، فرزندان زيادى دارد، فرزندانش كمكش مى كنند، امّا در روز قيامت، هيچ كس بدون اجازه تو نمى تواند به ديگرى كمك كند.
اين سخن هشدارى براى انسان مى باشد، چرا انسان اين قدر به دنيا و ثروت دنيا فكر مى كند؟ انسان براى جمع كردن مال دنيا تلاش مى كند و شب و روز كار مى كند، امّا او نمى داند كه اين ثروت در روز قيامت به هيچ كار او نمى آيد.
به راستى چه سرمايه اى در آن روز به كار مى آيد؟
دل پاك !
دلى پاك از شرك، شك و بُت پرستى !
دلى كه يكتاپرست است. به يگانگى تو يقين دارد و فقط تو را مى پرستد.[12]
اين تنها سرمايه اى است كه در روز قيامت، باعث نجات انسان مى شود !
ممكن است انسانى در اين دنيا به گناه آلوده شود، شيطان فريب او را دهد، امّا مهم اين است كه قلب او از شرك پاك باشد، در اين صورت اميد است كه شفاعت پيامبران و امامان نصيب او شود و از عذاب نجات پيدا كند، امّا كسى كه شرك و بُت پرستى را انتخاب نموده است و تا آخرين لحظه از اين باور خود دست برنداشته است، در روز قيامت، هيچ اميدى براى نجات او نيست. او به عذاب جهنّم گرفتار خواهد شد.

* * *