فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَى بِآَيَاتِنَا بَيِّنَات قَالُوا مَا هَذَا إِلَّا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِي آَبَائِنَا الاَْوَّلِينَ (36 )وَقَالَ مُوسَى رَبِّي أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَى مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَكُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لَا يُفْلِحُ الظَّالِمُونَ (37 )
موسى(عليه السلام) از كوه طور باز گشت، او اكنون پيامبر بود. او مأموريّت بزرگى بر عهده داشت، او ابتدا با برادرش ديدار كرد و با هم به سوى كاخ فرعون رفتند.
آن ها به فرعون خبر دادند كه فرستاده تو هستند و او را به يكتاپرستى فرا خواندند و از او خواستند تا بنى اسرائيل را همراه آنان روانه كند تا آنان را به فلسطين بازگردانند.
فرعون به موسى(عليه السلام) گفت: "اگر راست مى گويى، معجزه خود را نشان بده".
موسى(عليه السلام) عصاى خود را بر زمين انداخت، به قدرت تو، آن عصا تبديل به اژدهايى وحشتناك شد.
همچنين موسى(عليه السلام) دست خود را به گريبان برد و سپس بيرون آورد، همه ديدند كه دست او نورانى و درخشنده شد، طورى كه نور و روشنايى آن بر آفتاب برترى داشت.

* * *

فرعون اين معجزات را ديد، امّا او همه را دروغ شمرد و سركشى كرد، او قدرى فكر كرد و سپس به موسى(عليه السلام) رو كرد و گفت:
ــ چه حرف ها مى زنى؟ ادّعا مى كنى كه فرستاده خدا هستى. تو جادوگر و دروغگو هستى، هرگز از گذشتگان خود چنين سخنانى نشنيده ايم.
ــ به من تهمت مى زنى و مرا دروغگو و جادوگر مى خوانى، امّا خدا بهتر از هر كس مى داند من دروغگو نيستم. من براى هدايت شما از طرف او آمده ام.
ــ آيا تو خيال مى كنى با اين جادوى خود مى توانى در كار خودت موفّق مى شوى؟ من تو را شكست مى دهم.
ــ خدا به من وعده داده است كه هر كس از من پيروى كند به بهشت برود. اى فرعون بدان كه هرگز ستمكاران پيروز نمى شوند.

* * *