قُلْ سِيرُوا فِي الاَْرْضِ فَانْظُرُوا كَيْفَ كَانَ عَاقِبَةُ الَّذِينَ مِنْ قَبْلُ كَانَ أَكْثَرُهُمْ مُشْرِكِينَ (42 )
تو بُت پرستان را به قحطى گرفتار ساختى، شايد از خواب غفلت بيدار شوند، امّا آنان به كفر خود ادامه دادند، به راستى چرا آنان در زمين گردش نمى كنند و تاريخ گذشتگان را نمى خوانند؟
تو پيامبران را براى هدايت گذشتگان فرستادى، به پيامبران معجزاتى آشكار دادى، آنان حقّ را شناختند. بيشتر آنان حقّ را انكار كردند و پيامبران خود را دروغگو خواندند.
به آنان مهلت دادى، وقتى مهلت آنان به پايان رسيد، عذاب را بر آنان نازل كردى و همه نابود شدند. تو هرگز به بندگان خود ظلم نمى كنى، آنان به خود ظلم كردند، راه كفر و گمراهى را انتخاب نمودند و سرانجام نتيجه آن را ديدند.

* * *