وَإِنَّ رَبَّكَ لَذُو فَضْل عَلَى النَّاسِ وَلَكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَشْكُرُونَ (73 )
تو به بندگان خود لطف فراوان دارى ولى بيشتر آنان فراوانى لطف تو را درك نمى كنند، آنان تصوّر مى كنند تو قيامت را برپا مى كنى تا فقط بندگانت را عذاب كنى، امّا هرگز چنين نيست. روز قيامت، روز رحمت تو هم هست.
اصلاً برپايى قيامت، جلوه اى از مهربانى توست !
تو از خلقت جهان، هدفى مشخّص داشتى، پس روز قيامت، حقّ است. اگر قيامت نباشد به بندگان خوب تو ظلم مى شود، كسانى كه در اين دنيا ايمان مى آورند و اعمال نيك انجام مى دهند، در آن روز به پاداش عمل خود مى رسند. تو آنان را در بهشت جاودان جاى مى دهى، بهشتى كه هيچ كس نمى تواند آن را وصف كند.
البتّه كافران در روز قيامت به سزاى اعمال خود مى رسند، امّا عذاب آن ها، نتيجه انتخابِ غلط خود آنان بوده است، آنان به اختيار خود، راه گمراهى را برگزيدند و در روز قيامت نتيجه آن را مى بينند.

* * *