وَيَوْمَ يُنَادِيهِمْ فَيَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِينَ (65 ) فَعَمِيَتْ عَلَيْهِمُ الاَْنْبَاءُ يَوْمَئِذ فَهُمْ لَا يَتَسَاءَلُونَ (66 ) فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآَمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ يَكُونَ مِنَ الْمُفْلِحِينَ (67 )
سخن از روز قيامت به ميان آمد، محمّد(صلى الله عليه وآله) بُت پرستان مكّه را از بُت پرستى نهى كرد و آنان را از عذاب روز قيامت ترساند، ولى آنان محمّد(صلى الله عليه وآله) را دروغگو و جادوگر مى خواندند.
روز قيامت كه فرا رسد، تو از آن بُت پرستان سؤال مى كنى: "چه پاسخى به پيامبران من داديد؟".
آنان در جواب چه بگويند؟ آيا بگويند: "سخن پيامبران را گوش كرديم"، اين كه دروغى آشكار است، در آن روز دروغ خريدارى ندارد. آيا بگويند: "آنان را دروغگو پنداشتيم"، اين جواب كه مايه بدبختى و رسوايى آنان است.
آرى، آن روز آنان هيچ پاسخى براى گفتن ندارند، آنان نمى دانند چه بگويند، هر گونه بهانه اى از ياد آنان مى رود، آن چنان ترس و اضطراب آنان را فرا مى گيرد كه از يكديگر هم سؤال نمى پرسند، آنان فقط سكوت مى كنند.
فرشتگان آنان را با صورت، روى زمين مى كشند و به سوى جهنّم مى برند، آنان نمى توانند فرار كنند، جايگاه آنان جهنّم خواهد بود، همان جهنّمى كه هرگاه آتش آن فروكش مى كند، فرشتگان بر شعله هاى آن مى افزايند.[94]

* * *

اين سرنوشت كسانى است كه با شرك و بُت پرستى اين دنيا را ترك كنند، امّا اگر كسى توبه كرد و به يگانگى تو ايمان آورد و عمل نيك انجام داد به رستگارى مى رسد، تو او را در روز قيامت در بهشت خود جاى مى دهى و رحمت خود را بر او نازل مى كنى. آرى، تو توبه كنندگان را دوست دارى و آنان همان رستگاران هستند.