کتب دکتر مهدی خدامیان آرانی - سایت نابناک

سایت استاد مهدي خداميان آرانی

در حال بارگذاری

    روم : آيه ۲۹ - ۲۸

      روم : آيه ۲۹ - ۲۸


    ضَرَبَ لَكُمْ مَثَلًا مِنْ أَنْفُسِكُمْ هَلْ لَكُمْ مِنْ مَا مَلَكَتْ أَيْمَانُكُمْ مِنْ شُرَكَاءَ فِي مَا رَزَقْنَاكُمْ فَأَنْتُمْ فِيهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ كَخِيفَتِكُمْ أَنْفُسَكُمْ كَذَلِكَ نُفَصِّلُ الاَْيَاتِ لِقَوْم يَعْقِلُونَ (28 ) بَلِ اتَّبَعَ الَّذِينَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَيْرِ عِلْم فَمَنْ يَهْدِي مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِينَ (29 )
    بُت پرستان باور داشتند كه بُت ها شريك تو هستند، تو مى خواهى به آنان بفهمانى كه اين باور غلطى است و تو هرگز شريكى ندارى، پس براى آنان مثالى را بيان مى كنى: "اى مردم ! شما با بردگان خود چگونه رفتار مى كنيد؟ آيا شما بردگان خود را شريك مال و ثروتى (كه من به شما دادم) قرار مى دهيد؟ آيا اختيار مال خود را به آنان مى دهيد؟ آيا آنان مى توانند همانند شما در سرمايه و زندگى شما، مداخله كنند؟".
    در آن زمان، برده دارى رسم بود، بسيارى از بُت پرستان، برده داشتند، امّا هرگز برده هاى خود را شريك ثروت خود نمى كردند. آنان با دوستِ خود شريك مى شدند و از اين كه دوستشان، در سهم آنان تصرّفى كند، نگران بودند، امّا هيچ گاه نگران نبودند كه برده اى در ثروت آنان تصرّفى كند، زيرا برده از خود اختيارى نداشت و هرگز شريك مولاى خود نبود.
    آرى، آنان حاضر نبودند به بردگان اختيار ثروت خود را بدهند، پس چرا باور داشتند كه تو اختيار جهان را به بُت ها داده اى؟
    آنان بردگان را شريك خود نمى كردند و مى گفتند: "ما مولاى آنان هستيم"، پس چگونه مخلوقات تو را شريك تو قرار مى دهند؟ مگر تو مالك همه مخلوقات نيستى !
    تو جهان با اين عظمت را آفريدى، همه آسمان ها و زمين از آنِ توست، چگونه مى شود كه تو، اختيار جهان را به بُت ها بدهى و آنان را شريك خود گردانى؟
    و اين گونه آيات خود را براى كسانى كه فكر مى كنند، بيان مى كنى، امّا كافران كه به خود ظلم كردند، از هوس خود پيروى مى كنند، آنان براى اين باورهاى باطل خود، هيچ دليلى ندارند، تو حقيقت را براى آنان آشكار مى سازى، آنان حقّ را مى شناسند ولى به دنبال هوس خود مى روند، اينجاست كه آنان را به حال خود رها مى كنى تا در سركشى خود، سرگشته و حيران بمانند.
    آرى، وقتى تو كسى را به حال خود رها كنى، او در مسير سقوط و گمراهى پيش مى رود و راه توبه را بر خود مى بندد و ديگر اميدى به هدايت او نيست.
    روز قيامت كه فرا رسد، هيچ يار و ياورى براى او نخواهد بود، فرشتگان، او را به سوى جهنّم مى برند تا به عذاب سختى گرفتار شود و نتيجه كفر و بُت پرستى خود را ببيند.

    * * *


نوشته ها در باره این

نظر شما

.شما در حال ارسال نظر براي ۱۳۶: از كتاب تفسير باران، جلد هشتم نوشته مهدى خداميان هستید

‌اگر مي خواهيد مطلب ديگري - كه ربطي به اين ندارد- براي من بفرستيداينجا را كليك كنيد.


عنوان این فیلد نمی تواند خالی باشد.
متن نظر شما
لطفا ایمیل خود را وارد کنید * این فیلد نمی تواند خالی باشد.لطفا ایمیل را صحیح وارد نمایید.
لطفا نام خود را وارد نمایید


ابتدای متن