تِلْكَ الدَّارُ الاَْخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِينَ لَا يُرِيدُونَ عُلُوًّا فِي الاَْرْضِ وَلَا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ (83 )مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَيْرٌ مِنْهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّيِّئَةِ فَلَا يُجْزَى الَّذِينَ عَمِلُوا السَّيِّئَاتِ إِلَّا مَا كَانُوا يَعْمَلُونَ (84 )
اين ماجراى قارون بود، كسى كه زمانى قارى "تورات" بود و براى مردم كتاب تو را مى خواند، كارش به آنجا رسيد كه در دل زمين فرو رفت، به راستى راز هلاكت او چه بود؟ چرا او اين گونه سقوط كرد و با كفر از اين دنيا رفت؟ چرا قلب او از نور ايمان خالى شد؟ چرا عاقبت او چنين شد؟
اكنون جواب اين سؤال را اين گونه مى دهى: "من بهشت را خانه آخرت كسانى قرار مى دهم كه در اين دنيا قصد برترى جويى و فساد ندارند و عاقبت نيك براى پرهيزكارن است".
قارون گرفتار برترى جويى شده بود، او خود را از ديگران برتر مى دانست و به ثروت خود مى نازيد و فكر مى كرد كه ثروت زياد، نشانه آن است كه مقامى بس بزرگ دارد، او روى زمين، فساد كرد و با پيامبر تو دشمنى نمود.
آرى، بهشت براى كسانى است كه در اين دنيا، فروتن هستند و از غرور و تكبّر و برترى جويى به دور هستند.
بهشت، وعده اى است كه تو به نيكوكاران داده اى، كسانى كه در اين دنيا، كار نيكى انجام دهند، به آنان پاداشى بهتر مى دهى، تو آنان را در بهشت جاودان مهمان مى كنى و او براى هميشه از نعمت هاى آن بهره مند مى شود، ولى كسانى كه اعمال بدى انجام مى دهند، به همان اندازه، كيفر مى بينند.
اين كه زمين قارون و ثروت او را در خود فرو برد، چيزى جز نتيجه كارهاى خود او نبود. در روز قيامت هم كافران نتيجه اعمال خودشان را مى بينند، تو هرگز به بندگان خود حتّى به اندازه سر سوزنى ظلم نمى كنى، آنان نتيجه كارهاى خود را مى بينند.

* * *