وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّيَاطِينُ (210 ) وَمَا يَنْبَغِي لَهُمْ وَمَا يَسْتَطِيعُونَ (211 )
چند نفر از بزرگان مكّه وقتى ديدند كه روز به روز بر تعداد مسلمانان افزوده مى شود، تصميم گرفتند تا مانع رشد اسلام شوند، آنان دور هم جمع شدند و با هم چنين گفتگو كردند:
ــ ايّام حجّ نزديك است و اين بهترين فرصت براى محمّد است و بزرگ ترين تهديد براى ما ! بايد فكرى بكنيم.
ــ محمّد براى مردم قرآن مى خواند. نمى دانم چرا همه با شنيدن قرآن شيفته آن مى شوند.
ــ راست مى گويى. خود ما هم در تاريكى شب، نزديك خانه محمّد مى رويم و قرآن گوش مى دهيم.
ــ مگر قرار نبود اين راز را هرگز بر زبان نياورى؟ اگر مردم بفهمند كه ما قرآن گوش مى كنيم، ديگر آبرويى براى ما نمى ماند.
ــ حالا بايد چه كنيم؟
ــ بايد عظمت قرآن را در چشم اين مردم بشكنيم و قرآن را به چند قسمت تقسيم كنيم.
ــ يعنى چه؟ قدرى توضيح بده !
ــ ما بايد به مردم بگوييم: شياطين بر محمّد نازل شده اند و اين سخنان را به او آموخته اند و قرآن چيزى جز شعر نيست.
ــ با اين كار، ما عظمت قرآن را از بين مى بريم و ديگر مردم به شنيدن قرآن علاقه نشان نمى دهند.
ــ ما بايد كسى را كنار كعبه مأمور كنيم كه شعرهاى زيبا براى مردم بخواند و مردم را به سوى خود جذب كند.

* * *

بزرگان مكّه دو تهمت را به محمّد(صلى الله عليه وآله) نسبت دادند:
1 - شياطين قرآن را بر محمّد(صلى الله عليه وآله) نازل مى كنند.
2 - قرآن چيزى جز شعر نيست.
جواب تهمت دوم را در آخرين آيات اين سوره مى دهى، اكنون جواب تهمت اوّل را اين گونه مى دهى: "هرگز اين قرآن را شياطين بر محمّد نازل نكرده اند. شياطين هرگز چنين شايستگى و قدرتى ندارند. آنان از شنيدن خبرهاى آسمان محروم هستند و هرگز نمى توانند چنين سخنانى بگويند".
شياطين مردم را به زشتى ها و فساد فرا مى خوانند، چگونه ممكن است اين قرآن، سخن شيطان باشد حال آن كه قرآن مردم را به حقّ، پاكى، عدالت و تقوا دعوت مى كند.
بزرگان مكّه چرا قدرى فكر نمى كنند: آيا اين قرآن مى تواند سخن شيطان باشد؟ اگر قرآن سخن شيطان است، پس چرا در سراسر قرآن، سخن از خوبى ها به ميان آمده است؟ چرا شيطان در آن لعن و نفرين شده است؟

* * *